Een verloren contactmoment?

Een onrustige nacht. Tot laat in de avond werd er gefeest in de buurt. Daarna kwamen jongeren terug van het stappen en hadden hun auto’s in de buurt staan. Dus de hele nacht lawaai en geschreeuw. Mijn wekker op de telefoon werkt niet wanneer hij dat wel moet doen. Op het gevoel kwam ik er uit. Het is dan al laat, na 6.30 uur. Snel scheren en weg. In de refugio ben ik dan nog een van de eersten. De route slingert de stad uit en gaat via een stuwmeer met grote speel-en picknickplaats verder. Zo vroeg in de ochtend worden alle openbare gazons automatisch gesproeid. Alles ligt er lekker fris bij.

Gisteravond is er een enorm onweer met bijbehorende buien geweest. Soms is het nu een flinke blubberbrij. Rode aarde spoelde vanuit de wijngaarden de weg op. Op enkele plaatsen is de laag wel vijf tot tien centimeter dik. En dat al na één flinke bui. De route gaat nu door de hoofdklasse van de rioja. Veel wijngaarden, af en toe een korenveldje en natuurlijk behoorlijk glooiend. In mijn reisgids staat het als een vlakke etappe. Hiermee vergeleken is de Zevenheuvelenweg bij Nijmegen zo plat als een dubbeltje.

Vanochtend wat lopen denken over het bedrijf. Na alles wat er gebeurd is vind ik Hans een onbetrouwbare man. Ik merk dat woorden als oplichter of boef te groot zijn en niet passen. Wel is duidelijk dat hij bewust sommige zaken heeft gemanipuleerd of onjuist heeft voorgedaan. Of andere zaken onkunde of fouten of ook opzet waren zal wel nooit duidelijk worden. In de andere twee ben ik teleurgesteld. Zij hadden veel meer kunnen doen, maar konden daar blijkbaar niet toe komen. Mij lukte het niet hen daarin te bereiken en begrijpen. Mentaal waren ze blijkbaar niet weerbaar genoeg. Jammer, het is zoals het is. Dat kan ik hen ook niet kwalijk nemen.

Vrij gemakkelijk bereik ik Navarette. Daar een lekkere kop kamille thee gedronken. Het water in een apart kannetje. Het kan gelukkig wel. Alleen jammer dat het van die kleine kopjes zijn. Bij de bakker koop ik nog een half stokbrood. Het is nog warm. De banden van de rugzak maar wat losser gedaan. Het is zonde om het brood te pletten.
Na Navarette verder door de wijngaarden. Via Ventosa, weer lekkere thee, naar Najera. Een grote herberg, een zaal met allemaal stapelbedden. Dagelijkse handwasjes van ondergoed, sokken en hemd zijn prima voor het dagelijkse zweet, maar vandaag een luxe was. Alles in de machine en droger. Zo kan alles eens goed gewassen worden. Vooral mijn broek was daar hard aan toe. Zonder droger is het maar de vraag of ik die anders droog had gekregen.

Vanmiddag even op het gras gelegen aan de rivier in de schaduw. Fijn met Annelies gebeld. Het is weekend voor ons beiden dus even iets meer contact dan alleen een sms-je waar ik ben en wat hoogte en dieptepunten. Bij het opstaan ging net een van de hospitalesros onder een andere boom liggen. Hij bleef even naar mij kijken als om contact te maken. Ik lachte vriendelijk maar ging naar binnen om mijn was verder te doen. Een contactmoment verloren? Jammer. Later zag ik hem staan aan de balie, weer even contact. Misschien komt het er nog van, of misschien verbeeld ik me te veel. In ieder geval wel sneller voelen waar mijn behoefte zit.

Lekker gegeten in het stadje. Als hoofdgerecht gevulde peperonis met iets van vismousse, gebakken ei en patat. Uiteraard met een karafje Rioja en water. Iets achter het pleintje waaraan ik eet ligt een steile rots. Bovenop tientallen ooievaars. Heel apart zo aan de rand van de stad. De locals kijken er niet van op. Ik vind het wel bijzonder, al dat geklepper. Opvallend trouwens dat iedereen hier ’s avonds naar buiten komt. Jong en oud flaneert, zit op een bankje te kletsen. Heel wat anders dan bij ons, waar de meesten zich achter hun eigen TV terugtrekken.

Bij terugkomst in de refugio wil ik nog wat water pakken. Een meisje is daar kamillebloemen aan het wassen. Ze biedt me een kopje verse kamillethee aan. Later kom ik buiten twee tukkers tegen. Bij het eten zaten ze aan het tafeltje naast mij wat te drinken. Daar spraken we elkaar kort. Ze gingen weg toen mijn eten kwam. Hij schijnt later tegen zijn vrouw gezegd te hebben ´die man wil natuurlijk praten´. Nu biedt hij mij wat te drinken aan. De rest van de avond zitten we met zijn drie-en de rest vol te praten. Aardige lui. Ze zijn op de fiets van Tours naar Santiago.