Een barre tocht

In oktober 2004 liep ik van Assisi naar Rome. Bij de voorbereiding van deze wandeltocht maakte ik gebruik van een boekje van Kees Rodenburg. Naast dit boekje was er van zijn hand ook nog een erratum- en aanvullingenboekje verschenen alsmede een overzichtje van stafkaarten met hoogtelijnen.

Een ervaren wandelaar weet dat het knap lastig is om je weg te vinden als je drie boekjes tegelijkertijd moet raadplegen (let wel: deze route is niet voorzien van markeringen!). Daar komt ook nog bij dat de auteurs van dit soort routebeschrijvingen om de één of andere reden het nodig vinden opmerkingen te maken in de trant van: links ziet u het lieflijke, glooiende landschap met golvend graan of als U zich omdraait hebt U een prachtig uitzicht op het landschap waar U zojuist doorheen heeft gewandeld. Uiterst onderhoudend zijn dit soort teksten, maar je moet ze wel allemaal meesjouwen in je rugzak!

Dus wat deed deze slimmerik, Ik dus? Ik maakte een samenvatting van 10 A viertjes. Samenvatting van Routebeschrijving Assisi – Rome. Gebaseerd op de gids “Een franciscaanse voetreis naar Rome” van Kees Roodenburg, ISBN
90.6455.331.9, Schoorl 2000), het daarbijbehorende supplement d.d. januari 2003 en de BIJLAGE voor lopers die in geaccidenteerd terrein graag ook hoogtelijnen op de kaart willen lezen. Symbolen voor:

­ = stijgend

¯ = dalend

® = rechts

¬ = links

ri = richting.

In principe is het mogelijk met de bijlage (waarin de nummers dienen te zijn aangegeven) en deze samenvatting de route te lopen. Het gebruik van een kompas is ten zeerste aan te raden.

U zult zich ongetwijfeld afvragen waar deze uiteenzetting toe gaat leiden. Dat is voor mij volkomen duidelijk. Voor U ook als ik een paar voorbeelden van deze samenvatting hieronder vermeld.
Op 4-sprong ®, passeren BAR na 200 m Via del castello verlaten, schuin ¬ weg Via S.
Na restaurant, BAR over asfaltweg over een brug. Na 900 m opmerkelijke grenssteen. Verderop wit
¬. Bij volgende leeggehaalde kapel (asfalt; kerk aan rechterhand) weer scherp ¬, Na passeren afdakje op splitsing ¬ aanhouden. Verkeersweg, schuin naar ® oversteken. Even later picknickplaats (Albergo Ferretti BAR ).

Derhalve ook dat was een BARRE tocht, hoewel er meer waterbakken (voor het vee) als oriëntatiepunt waren dan dat er sprake was van een BAR.

Het wordt weer hoog tijd mijn inleiding voort te zetten. Denk nu niet dat dit een systematisch boek wordt. Het is en blijft ongeordend. Ordenen mag uzelf, maar het hoeft absoluut niet.

Eigenlijk is er geen beginnen aan.

Terug naar de mogelijke titels. Een barre tocht was eigenlijk een fotoproject. Elke bar die onderweg bezocht zou ik fotograferen. Eén foto van de voorgevel, eentje van het interieur en eentje van degene die mij bediende. Dit vergt enorm veel wilskracht en systematiek. Je moet namelijk bij elke keer dat je smacht naar een kop koffie of een glas bier je hoofd koel houden, drie foto’s maken (en voor het fatsoen ook nog toestemming vragen) en noteren wie, waar en hoe je een en ander hebt vastgelegd.

Dus dit project is nooit van de grond gekomen. Iemand die minder chaotisch is dan ik mag het idee rustig ten uitvoer brengen. In het voorwoord graag een woord van dank....
Ik kreeg tijdens mijn wandeling op de Ruta de la Plata overigens een briljant idee. Deze tocht kenmerkt zich door grote eenzaamheid, uitgestrektheid van het landschap en onooglijke dorpjes. Maar meestal wel met één of meer bars. Bij de eerste bar heb je wel eens het idee: “ziet er nou niet bepaald aantrekkelijk uit” “ik loop wel door naar een volgende” om aan het eind van het dorp te moeten vaststellen dat uitgerekend dit dorp maar één bar heeft. Om de klantgerichtheid te verhogen bedacht ik dat bij de ingang van het dorp vermeld zou kunnen worden hoeveel bars het dorp telt en bij elke bar de aanduiding van de rangvolgorde. Ter verduidelijking: 1/5, 2/5 etc. De eerste van de vijf, de tweede van de vijf. Nu is “ingang” van het dorp een relatief begrip. Dus de tekst “entrada” en “salida” kunnen geen kwaad. In de even jaren begint het tellen en nummeren van de bars aan de ene kant van het dorp en in de oneven jaren aan de andere kant; dit met het oog op het voorkomen van concurrentievervalsing.