Voor vertrek

Het idee om pelgrimsverhalenvan mijn camino nog eens apart op te schrijven is geboren toen ik in het najaar van 2011 werd uitgenodigd door het Catharijneconvent in Utrecht voor een introductiedag. Ik had me namelijk opgegeven als gastpelgrim voor een expositie die werd gehouden van oktober 2011 tot februari 2012 aldaar, met het onderwerp: ”Pelgrims onderweg naar Santiago de Compostela”.Het blijkt dat veel mensen die verhalen mooi vinden en de pelgrims willen ze graag vertellen. Het gaat om situaties die je geraakt hebben, soms grappig zijn, soms spannend of ontroerend, maar in ieder geval dingen die op je netvlies zijn blijven staan. In mijn boekje: ”Mijn weg naar Santiago”(zie ook mijn website:www.santiago-pasoapaso.nl), zijn ze onvoldoende naar voren gekomen. Ze zijn in mijn hoofd blijven hangen en voor mijzelf, wellicht ook voor anderen is het een genoegen ze op te schrijven en te lezen. Ik ga dat chronologisch doen.
Het woord Peregrinus betekent in het Latijn: vreemdeling. Zelf moet ik altijd denken aan het verhaal van de Emmaüsgangers(Lucas 24:13-35). Zij waren duidelijk pelgrims. Niet op de hoogte van de dagelijkse gebeurtenissen, pratend over de dingen die hen waren overkomen. Als een andere pelgrim(Jezus) zich bij hen voegt om het een en ander uit te leggen, zegt hij: ”Tu solus Peregrinus es in Jerusalem…?”
Een pelgrim is bezig met zijn wijde omgeving: de natuur en alles wat er om hem heen is.(Zijn communicatiemiddelen heeft hij thuis gelaten als het goed is, die leiden alleen maar af). Ook met zijn nabije omgeving: de mensen die hij ontmoet. En met zijn innerlijk, dat boven komt drijven onder het lopen. Met alle indrukken van buiten en van binnen komt hij steeds meer tot zichzelf. Het beeld van Henk Rusman bij het startpunt in St Jacobiparochie geeft dit symbolisch goed weer.(Een omgekeerde U-vorm, die van zeer breed naar één punt convergeert: de weg van het leven).