Eigenwijs

Het woord eigenwijs hoeft niet noodzakelijk een slechte eigenschap van iemand te zijn. Op eigen wijze dingen doen kan heel vernieuwend zijn. Maar toch blijft de dag van 2 maart 2006 in mijn geheugen gegrift als een dag dat ik iets eigenwijs deed in de niet zo goede betekenis van het woord.
‘s Morgens vertrokken in een te hoog tempo. Te lange rusten genomen. Het koude en trieste winterweer onderschat. Teveel bagage nog steeds in mijn rugzak, ondanks dat ik dacht dat ik de afgelopen tijd mijn lesje wel had geleerd.
De tocht ging van Vaassen naar Arnhem, 36 km., ik wist aan de ruime kant.
In Apeldoorn bij familie langs geweest en in Beekbergen uitgebreid pannenkoeken gegeten in een lekker verwarmde gelegenheid en daar langer dan nodig blijven zitten.
Bij Woeste hoeve moest ik van al dat eten behoorlijk nodig, maar ik liep nog een eind door tot het niet meer op kon houden en ging daar op zijn hondjes in de bosjes een grote boodschap doen in een heuse sneeuwstorm. Dat was even wennen na mijn gerieflijke pannenkoekenrestaurant!!!
Daarna kwam ik langs het monument van de Woeste hoeve. Daar werden in de oorlog 117 mensen geëxecuteerd als vergelding op de aanslag op de hoge Duitse officier Rauter. Ik at daar op het bankje nog een boterhammetje met de rug naar de wind gekeerd, zoals runderen doen als ze in de wei staan en het koud hebben. Ik las ondertussen de prachtige tekst van Dietrich Bonhoeffer als nagedachtenis. Het ontroerde me.
De volgende 12 km. vielen me zwaar tegen, en ik kwam pas om 1900u. op mijn slaapadres aan. Mijn hospes had wat eten gemaakt, maar dat was volledig verpieterd en ik moest zelf maar boodschappen doen bij de AH die gelukkig nog open was. Om 2300u. was ik pas klaar met mijn dagelijkse beslommeringen en besloot dat dit toch echt de laatste keer was dat ik me zo moest “haasten”.