Vanaf Pamplona over de Perdon

In Pamplona ben ik de eerste de beste herberg ingestapt. Ik had het even helemaal gehad in een dag met miezerig weer en de schoenen met bagger. Bovendien wilde ik wel eens in een echte refugio slapen met een aantal mensen op de kamer. Van de buitenkant deed deze herberg warm aan en werd geleid door een religieuze groep uit het Duitse Paderborn. Ik werd moet ik zeggen vriendelijk ontvangen met een soort vruchtensap, terwijl ik meende dat ik op dat tijdstip van de dag wel aan iets sterkers toe was, maar je moet je schikken in het lot. Binnen schoenen uit en er heerste een ijzeren discipline (Deutsche Gründlichkeit !). Ik lag op een kamer met acht man, zes heren en twee dames. Verder hadden we met totaal 20 man de beschikking over 2 douches en twee wastafels. Dat was wel even wennen. Hoewel dames en heren zich meestal in de refugio’s vrijelijk door elkaar bewegen, ging het er hier toch een beetje moeizaam aan toe omdat er geen privacy was. De dames stonden zich met de kleren aan te wassen of spoten voor het gemak maar wat deodorant. Allemaal niet zo handig, en ook de ruimtes waren erg klein. Daarna wat troubles over hoe hoog de verwarming moest. Die diende niet alleen om het ‘s nachts wat warmer te hebben, maar ook om de kleren te drogen. Het was als altijd als er weinig ruimte is dan worden de mensen wat kribbig en dat gebeurde zelfs bij de Santiagogangers.

Die nacht was het te warm en te zompig, met veel lawaai van de gapende, snurkende massa. Maar…’s morgens waren de kleren weer wel droog. Toch nam ik me voor om op de verdere tocht zoveel mogelijk in kleine hostals te slapen, ik houd wel van een beetje rust ‘s nachts en van enige privacy.
De volgende dag liep ik Pamplona uit over de weg van de toreadors, daar waar de stieren door de straten lopen eenmaal per jaar.
Op de Perdonpas waaide het behoorlijk hard. Een kleine Koreaanse dame waaide echt van de weg. Nu lijkt dat en beetje raar, maar als je bedenkt dat ze niet meer woog dan 45 of 50 kg met een rugzak van 12 kg dan is dat helemaal niet zo merkwaardig. Het scheen ook vaker te gebeuren. Ze werd met een ambulance gehaald en had gelukkig alleen maar een gebroken been. Een ongeluk zit in een klein hoekje !