Een bijzondere man

Na Estella werd het weer gekenmerkt door strak blauwe luchten en tussendoor felle buien. Het was de dag van de regenbogen. Schrikt onweer me in de natuur af, regenbogen voelen me als een warme deken aan. Regenbogen werden daarom wellicht als verbroedering met God gezien in oude tijden en dat is wel een mooie metafoor.
Ik passeerde de wijnpomp van het klooster Irache. De pelgrim kan er zoveel wijn uit laten stromen als hij wil, maar voor een pelgrim in de ochtend leek me dat niet zo wijs. De toeristen maakten er overigens ruim gebruik van.
Op mijn tocht door de heuvels van de Rioja liep ik vervolgens naar Villamayor de Montjardin en had prachtige vergezichten. Ook op de wat lager gelegen stukken kon je kilometers ver voor je uit kijken.
En daar stond opeens op de hoek van een kruispunt een Engelsman met zijn antieke caravan, met de vlag uit als een soort koek-en-zopie tent midden in een verlaten streek. Dat was wel even een meevaller voor de pelgrims die langs kwamen en er werd gretig gebruik gemaakt van zijn diensten. Hij deelde koffie en thee uit en ook water met een smaakje. Daarna kon je betalen wat je wilde. Alhoewel het allemaal naar niets smaakte werd er flink gedoneerd. De onverwachtheid, het samen drinken en praten, hadden zoveel waarde dat de prijs er eigenlijk niet toe deed.(Ik dacht nog: zouden veel Nederlandse ondernemers nog wat van kunnen leren). Deze joviale Engelsman bracht elk jaar zijn vakantie door ergens op een stil deel van de camino, en had er lol in om de pelgrims te ondersteunen. Hij kende veel verhalen en er kwamen er elk jaar weer vele bij.
Met enige weemoed gingen we met een groepje weer verder nadat we veel te lang bleven zitten, zodat we veel later dan gepland in Los Arcos aankwamen.(maar dat was weer heel goed voor het onthaastingsproces !!!)