Ontmoetingen

Toen ik van de heuvels afdaalde naar Logroño kwam ik terecht bij een klein huisje. Er kwam een oud vrouwtje naar buiten om me welkom te heten. Haar naam was Felicia. Ook haar moeder die enige jaren geleden was overleden had dit welkom voor de pelgrims al vele jaren gedaan. Wat de precieze historie van deze dames was is me niet bekend, maar het was een leuke afwisseling na een uur door de voorsteden te hebben gelopen. Ze verkocht allerlei zelfgemaakte snuisterijen: armbandjes, ringetjes en pelgrimsattributen. Ook kon je er een kopje koffie of thee drinken tegen de prijs die jezelf mocht bedenken.
Daarna wandelde ik Logroño binnen en liep langs een kerk met de afbeelding van Jacobus als matador, de morendoder. Ik bedacht dat ik dat niet zo goed begreep van een christelijke natie. Wat is er goed aan het doden van moslims ? Ok., ik begrijp dat wij ook onze verzetshelden uit de oorlog hebben vereerd, ook als ze de tegenstander om het leven brachten. Toch heb ik er moeite mee dat het doden van anderen tot heldendom wordt verheven, en dat nog wel onder het toeziend oog van de kerk.
Wat mij opviel bij doorkomst van deze hoofdstad van de Rioja(Logroño) was de voor mij schaamteloze wijze waarop gebedeld werd. Eerst werd uitgebreid een groot litteken op de buik getoond, een afgezet been of een vieze wond en dan ging er een schaal naar voren om te doneren. Nu heb ik tegen dat soort zaken wat, omdat ik niet goed weet hoe ik daarmee moet omgaan, maar ik vond het ook wel smakeloos. Het was niet iets dat ik verder langs de route heb gezien, dus ik neem aan dat het niet een Spaanse gewoonte is.
Maar goed ook !