Te lang

We liepen van St Domingo de la Calzada naar Belorado. Nadat we ons geliefde ochtendmaal genuttigd hadden in Grañon, moesten we een heel eind langs de snelweg lopen. Bij John sloeg de saaiheid van de omgeving eerder toe dan bij mij. Dat had mede te maken met het feit dat we die dag 26 km. zouden lopen en dat we in het laatste stukje Rioja, in het plaatsje Viloria de Rioja geen plaats vonden om even goed te zitten. Het werd een Cola automaat langs de weg en we zaten nog in de prikkels van een of ander gewas ook. Daarna nog een kilometer of acht naar Belorado langs de snelweg. De relatief lange tocht, het feit dat we niet de gewenste rust hadden genomen en het feit dat we zo ver langs een saai stuk moesten deed de mond van mijn medepelgrim verstommen. Hij zei weinig meer en was duidelijk in een dipje. Dat dipje was overigens snel over toen we onze eindbestemming bereikten. Bij het zien van zijn San Miquel waren zijn ogen weer helemaal helder.
We gingen slapen bij een B&B van een Ned-Costaricaans echtpaar. De nacht was wel koud maar de volgende ochtend constateerden we dat hoewel we een warme slaapzak bij ons hadden, te lui waren geweest deze over ons heen te leggen.
De volgende dag zouden we er, de dag voor John weer terugvloog naar Nederland, een rustige dag van maken naar Villafranca montes de Oca(15 km.).