Tweede Kans

Ik verhuisde naar Nederland omdat mijn Biologische moeder vaak moest werken zodat ze ons kon onderhouden.Ik was gewend geraakt aan mijn Jaja/Oppaser dus wou ik graag bij haar komen in Nederland. Me moeder vondt het Goed omdat ze vaak moest werken en als meisje ik niet alleen thuis kon blijven in ons Gevaarlijke buurt.Alles ging goed tot ik 18 werd en plichten kreeg in Nederland. Ons zaken waren niet goed geregeld omdat ik het niet beter wist en zei het niet kon weten. maar de liefde wat zei ons gaf ondanks ze aorta kanker kreeg wat nieuw voor de arsten in Nederland was hield ons op de been. ik heb mezeld in 1 jaar alles aangeleerd over Nederland zodat ik haar kon helpen. door haar Kanker heb ik me verdiep in het gezonde lifestyle en moedig iedereen in de buurt omgezonder te gaan leven. Heb een Jogteam gestart en een meiden softbal team. ben bezig met een Stichting voor antiliaanse jongeren waar ik het liefde wat zei ons allemaal in de buurt gaf over te brengen naar jongeren die er alleen voor sta daarom heeft die stichting ook haar naam Stichting Jaja. Ook ben ik bezig met een boek waar ik ons verhaal ga vertellen zodat mensen kunnen beseffen dat je niet zelf een fout hoef te maken om van te leren maar dat je van een ander ook kan. het besef dat mijn zusje me Tante moest zien lijden aan de bijwerkingen dat ze had van chemo en ook nog alleen met haar soms thuis was toen ze epilepsi kreeg kreeg ik een andere kijk op het wereld niet alleen had ik gezorgt dat zei dat niet meer hoefde mee te maken maar begon ik samen met jongeren veel activiteiten te organiseren voor mensen met een beperking en jongeren die er alleen voor staan. Conclussie: wat doe je als je valt in het leven? blijf je op de grond jameren? Geef je alles en iedereen die schuld? of sta je op en geef je zelf een tweede kans? Want onthou er zijn altijd mensen die het moeilijker hebben dan JIJ.