Puente la Reina

Voor bijna alle pelgrims, uit alle windrichtingen, begint hier het echte werk: veel oude pelgrimsroutes komen hier samen en gezamenlijk wordt er vervolgens over de Camino opgetrokken naar Santiago de Compostela. De 'koninklijke' route, de Camino Francès, wordt het meest gevolgd.
Doek 3 in de serie (van 10) 'On The Road'

PUENTE LA REINA
Ik lees in mijn eigen aantekeningen van 14 mei 2010: “Een paar kilometer voor het middeleeuwse Puente la Reina, een van de meest markante plekken van de Camino, voegen de oude pelgrimsroutes vanuit Somport en Roncesvalles zich samen tot de Camino Francés, die officieel pas in Puente la Reina (Gares, in het Baskisch) begint. We rijden het oude stadje binnen door een van de stadspoorten en volgen de hoofdstraat, de Rua Mayor, in de richting van de rivier.
De uit zes bogen bestaande brug is de belangrijkste nog bestaande Romaanse brug op de pelgrimsweg. Onmiddellijk na de brug houdt, zoals vroeger, het stadje op. De 900 jaar oude Romaanse voetgangersbrug over de Río Arga is zonder twijfel het opvallendste bouwwerk van Puente la Reina. Het stadje dankt er zijn naam aan. "Puente" betekent immers brug in het Spaans: Koninginnebrug, dus. Assymetrische bogen die in 1025 in opdracht van Doña Mayor, koningin van Navarra en echtgenote van Sancho III ‘El Mayor’, werd gebouwd om de pelgrims een natte overtocht te besparen. Ik hoef met mijn Koga daarom niet door het rivierwater te waden, maar ik kan gewoon over de stenen brug naar de overkant.”
Het weer begint gelukkig een beetje warmer te worden, we zijn de regen voorbij. Ik Puente la Reina breekt zelfs de zon even door, en we strijken neer op een zonnig terras, vlakbij de Iglesia de Santiago.

HET SCHILDERIJ (95x95)
De lucht klaart op, en de regen (de steentjes) van de afgelopen week trekt langzaam weg. In de open sky boven Navarra staat de Spaanse tekst: Y desde aqui todos los camino a Santiago se hacen uno solo. Het is de tekst die te lezen valt bij het bronzen beeld van Sint Jacob met hoed en staf bij het binnen fietsen van het dorp. In vertaling: “En vanaf hier zijn alle wegen naar Santiago nog maar één.” De contouren van het bronzen beeld zijn overigens twee keer afgebeeld in het schilderij: links beneden en rechts boven. Zowel links beneden als rechts boven loopt het in één vloeiende lijn door met het gebergte; links onder Navarra, rechts boven de gepasseerde Pyreneeën.
De contouren van het gebergte met de kale, tegen de lucht afstekende bomen lopen overigens ook door in de tweede foto; de foto werd ’s morgens om 8.00 uur genomen, vlak voordat ik weer op de fiets stapte.
Het schilderij doet vanwege de felle rode en gele kleuren (de kleuren van de Spaanse vlag) warm aan. En dat was ook mijn gevoel toen ik eenmaal in Navarra gearriveerd was, de euforie van: nu is Santiago haalbaar. De klimatologische ongemakken van de afgelopen dagen zijn snel vergeten. Het is weer en plezier om te fietsen, ondanks de soms venijnige klimmetjes.
Op de fotootjes rechts beneden zie je achtereenvolgens: 1. Enkele bogen van de brug over de Río Arga; 2. De rij kale bomen die ik fotografeerde aan de horizon voor de Posada; 3. Mijzelf met fiets en bepakking op de brug van Puente la Reina.

CITAAT UIT MIJN BOEK: ON THE ROAD - EEN ODYSSEE PER FIETS NAAR SANTIAGO DE COMPOSTELA (2011)
Normaal bepaalt het permanente komen en gaan van pelgrims, de schelpen en de wandelstaffen het stadsbeeld van het nauwelijks 2500 inwoners tellende stadje. Maar nu zijn ze niet te zien. Ook siësta? Dan maar een terras op. Een bord Spaanse frieten met een glas cola. Koolhydraten op basis van junkfood voor de Santiago-fietser. In het zonnetje. Niet echt heet, maar een aangename fietstemperatuur.