Lopende westwaarts naar Santiago schijnt de zon in je rug en werpt lange schaduwen op de grond voor je uit. Gedurende de dag trekt de zon zuidwaarts boven langs je heen. Maar vooral in de ochtenden is het licht magisch. Toch is het in het begin even wennen: je herkent die persoon niet direct daar zo languitgestrekt voor je. Ben ik dat? Wow! Mijn schaduw is een sterke vrouw!