Lopen op water

De eerste dag van mijn tocht liep ik door het ingepolderde Bildse landschap (Noord Friesland). Zak op de rug (ongeveer 15 kg zwaar) met alles erin wat ik nodig zou kunnen hebben. Typisch iets wat je als beginnende onervaren pelgrim doet. Eigenlijk had ik het niet zo in de gaten, maar na 32 km. waren mijn voeten toch behoorlijk kapot, met veel blaren en had ik behoorlijk last van rug en heupen. Lopen met een rugzak had ik eigenlijk nog nooit gedaan en dat was goed te merken.
Ik strompelde uiteindelijk Leeuwarden binnen, waar ik aan het begin van de stad een B&B (“bed en brochje” zeggen ze hier) had geregeld. Een oudere dame met een versleten brilletje deed open en keek me aarzelend aan. Kennelijk had ze me op het paadje door de tuin zien schuifelen en dat was waarschijnlijk een koddig gezicht. Ik keek naar haar vragende ogen en tegelijkertijd naar het bordje dat ze op de muur had geschroefd: ”PEDICURE”. Dat komt goed uit dacht ik! Ik stelde me voor en vertelde dat ik op weg was naar Santiago, waarop zij in eerste instantie gedacht moet hebben of met een dergelijk looppatroon bij mij alles tussen de oren wel goed zat. Daarna legde ik haar uit onder het genot van een kopje thee hoe alles gekomen was en ze was zeer bereid om mijn voeten te verzorgen……totdat ik ze van mijn sokken had ontdaan. Ze liet haar oude, wel schone, maar deels wat verroeste instrumentarium uit de handen vallen (dat had wel wat geleden nadat ze met pensioen was gegaan een jaar of 7 tevoren) ”Maar dit is veel te erg. Daarmee moet je eerst naar de dokter”! Zei ze. Daar zat ik mooi mee, want ik kon zelf niet zo goed bij al dat moois onder mijn voeten komen en ik wilde naar bed. Bovendien dacht ik dat doorprikken en joderen me een heel eind verder zouden helpen. Ik vertelde haar dat ik zelf wel als dokter de verantwoording van het blaren doorprikken wilde nemen, als zij het dan maar deed. Nou toen wilde ze wel. Daarna liep ik nog steeds op water en vroeg me af of het met het verhaal van Christus in de Bijbel hetzelfde was gegaan.
De volgende dag was na het opstaan het lopen een ramp en heb ik ongeveer 5 dagen moeten wachten tot ik weer verder kon. Aan mijn gastvrouw houd ik een dierbare herinnering over zij was attent, bezorgd en zorgzaam en dat deed me goed bij alle pech die ik had.