De bakker

In Dinant had mijn hospita uit Namen een B&B voor me geregeld. Het bleek een charmante villa te zijn, mooi langs de Maas gelegen. Ik heb iets met water en vooral met rivieren, dus ik was wat de locatie betreft zeer aangenaam verrast. Minder plezierig was dat ik ‘s middags aangekomen niemand thuis trof en iedere pelgrim weet dat je op een dergelijk moment alleen maar wilt zitten, je verschonen na een warme douche etc. Ik had wel een beetje de pest in en besloot uiteindelijk maar even langs de VVV te gaan die gelukkig nog ondanks het late uur open was. De dame die daar dienst had beschikte over een 06 nummer en deed of het de gewoonste zaak van de wereld was dat zij even de honneurs waarnam.
Daarna is het voortreffelijk goed gekomen. Gastvrij werd ik ontvangen in een huis dat ademde naar het verleden. Een soort aangename muffe sfeer. Madame deed veel aan handwerken en alle muren waren voorzien van tapijtjes en kleedjes. Maar ook grotere doeken en schilderijtjes, en natuurlijk moest ik alles uitgebreid zien en mijn oordeel geven.
Ik vertelde mijn verhaal en ging nog even het stadje in naar de Leffe abdij en naar de stiftkerk die het stadje samen met de citadel overheerst.
Na een goede nacht werd ik ‘s morgens getrakteerd op een waanzinnig ontbijt met allerlei verse broodjes. Deze had madame ’s morgens bij haar man (die een bakkerij had) in de bakkerij gehaald en het was hen een eer om zo goed mogelijk voor de dag te komen. Je kon het bijna wel een boulangerie noemen. Na uitgebreid alles gehoord te hebben hoe je het lekkerste brood bakt ben ik die ochtend met een (te) volle maag vertrokken.