Sleutels...

Na van de rust in Vézelay genoten te hebben ging ik via Clamecy naar Nevers. Ik zou daar weer eens op een pelgrimslocatie gaan slapen in het klooster van de zusters van Bernadette. Een gigantisch complex met heel veel chambrettes. Het was een beetje oude glorie want kennelijk had hier ook de ontkerkelijking toegeslagen in de zin van minder roepingen. Er waren nog drie nonnetjes over van boven de tachtig. Het klooster werd nog 'gedraaid' door vrijwilligers.

Het was ongeveer tien minuten lopen voor ik door een schier eindeloos gangenstelsel mijn chambrette bereikte. Klein maar alles wat noodzakelijk was stond erin. Een beetje Spartaans bed en natuurlijk een tafeltje met Bijbel en de nodige kruisbeelden. Weinig kleur aan de muur, en zeker geen schilderijtjes. De sfeer van ongeveer honderd jaar geleden, maar ’s nachts zou ik er toch weinig van zien dacht ik.
De kamer moest geopend worden met een lopersleutel. Eerst een kwart insteken dan een kwart naar rechts weer een kwart verder en tweemaal naar links en vervolgens helemaal naar binnen en tweemaal naar rechts. Moeilijk hoor!

Eerst maar eens onder de douche. Kamer afgesloten en heerlijk….na een inspannende dag. De douche was echter niet op de kamer maar in de gang, dus ik sloot mijn kamer maar even af. Bij mijn terugkomst, nog half gekleed probeer ik de kamer weer te ontsluiten, wat me met geen mogelijkheid lukte. Of ik deed de volgorde niet goed of er mankeerde wat aan het slot; ik weet het niet zeker, maar ik denk dat ik iets fout deed. Dus min of meer ongekleed voor mijn eigen kamer op tien minuten lopen van de ingang. Toch had ik nog geluk dat ik mijn mobieltje had meegenomen en dat in mijn broekzak een kaartje van het klooster zat. Die kaartjes bewaar ik altijd, een rare maar nu toch wel handige hobby.

Ik belde de receptie waar een van de oudere zusters dienst had en vertelde dat ik mijn kamer niet meer binnen kon, dat ik niet geheel gekleed voor de deur stond en dat ik waarschijnlijk ook niet op tijd voor de maaltijd zou zijn die precies om 18 uur. zou beginnen. Natuurlijk kon moeder overste niet zelf komen in verband met de mogelijke naaktheid van de bezoeker en ik was benieuwd hoe ze dit zou oplossen… Ze stuurde na een half uur de tuinman die de situatie voor me oploste. Er was helaas van het weinige eten dat er was niet veel meer over en mijn maag heeft ’s nachts gerommeld!