Terug naar St Jean Pied de Port in 2008

In de voorbereiding van mijn verdere tocht in april 2008, had ik me voorgenomen om met de auto naar mijn vertrekpunt te gaan en na 2 weken weer terug. Uiteraard was er het probleem of het wel handig was om de auto zo lang ergens onbeheerd te laten staan en hoe kom je uit Spanje weer terug naar Frankrijk? Enfin op papier en via internet had ik me wel een beeld gevormd, maar ik wist : de onbekendheid van het lot……….
Op de weg naar St Jean heb ik eigenlijk 2 dagen in een wolkbreuk gereden. Twee dagen lang elke dag bijna 700 km. in zo’n weer rijden is geen lolletje, en ik was dan ook chagrijnig toen ik in St Jean aankwam. Wel werd ik opgebeurd door een aantal pelgrims die ik ontmoette en mij zeiden dat ik met zo’n lange autorit er al eigenlijk een kleine camino had opzitten, en in zekere zin was dat ook zo.
Ik nam een dag om rond te kijken en om op adem te komen. Het was raar weer. Zoals zo vaak in die tijd van het jaar was het de ene dag 20 en de volgende dag maar net 0 graden. Er lag sneeuw op de route en mij werd via het bureau tourisme aangeraden om de lage route te nemen omdat de sneeuw de gepijlde route wel eens onzichtbaar gemaakt kon hebben.
Ik gebruikte mijn ʺ vrije ʺ dag om iets te leren over de geschiedenis van het plaatsje, bekeek de forellen die in groten getale rondzwommen in het riviertje de Nive, en stak een kaarsje op in de kerk van de Notre Dame du bout du pont dat er praktisch overheen is gebouwd. Mijn voiture zette ik op een openbare parkeerplaats nadat mij verzekerd was dat het veilig was (ik was ineens erg goedgelovig !). Na 1 dag rust en zo goed mogelijk alles geregeld, ging ik de volgende dag op pad…..