Nog een recht stuk naar Leon en dan zat het er weer op voor 2009. Het werd steeds drukker, alhoewel men zijn uiterste best heeft gedaan om de camino begaanbaar te houden. Allerlei merkwaardige doorgangetjes onder snelwegen, bijzondere paadjes en bruggetjes etc. Enfin de Spanjaarden zijn erg begaan met dit erfgoed dat door de Unesco is geadopteerd.
In Puente de Villarente toen ik net het riviertje de Moro was gepasseerd omtmoette ik een Nederlands echtpaar. Zij liep kwiek, hij kwam bijna niet vooruit wegens een blessure. Ze vertelden hoe lastig het is om in zo’n geval samen verder te gaan. Mijn idee was dat ze beter afzonderlijjk verder konden, maar wel hun reis op elkaar moesten afstemmen. Het was hier samen aktie of samen niets en voor dat laatste ga je natuulijk niet op weg.
Even een klim over de Alto di Portillo en in een vergezicht strekte Leon zich voor me uit. De contouren waren goed te zien met iets excentrisch de kathedraal. Kennelijk liep ik van de goede kant de stad in want er waren geen ontsierende industrieterreinen. Voor het eerst in twee weken liep ik weer in een bruisende stad, die geheel in het teken stond van de Semana Sancta.
Via een oude weg bereikte ik een logement onder de kathedraal. Ik zou nog een extra dag doorbrengen in Leon en dat was gezien de Paasweek alleszins de moeite waard. Ik was met name erg benieuwd hoe men de heilige week vierde. Ik had er veel over gehoord van mijn Spaanse lerares….
Het laatste stuk
Eigenlijk wil je dat laatste stuk niet
Met weemoed