Het virus van het pelgrimspad 2

De route gaat verder dan Santiago de Compostella

Prieure St. Michel de Grandmont, een oude sacrale plek langs de Via Tolosona

Planning
We kamperen al een tijdje in de Herault, iets ten zuiden van de Via Tolosona. Het pelgrimsvirus begint te kriebelen. Of is het gewoon een ordinair wandelvirus? Niet naar St. Guilhem le Desert, een Volendam op deze Via. Met de auto naar de Prieure de St. Michel de Grandmont, de 'schelpenroute' naar Lodeve volgen, daar lunchen en de kathedraal van St. Fulcran bezoeken. Heen en terug: 2 x 10 km.. Moet te doen zijn.

St. Michel de Grandmont, een geschiedenis
Wandelschoenen aan, rugzak om, wandelen? De abdij ligt er erg uitnodigend bij. Voorzien van een audiotour lopen we door de oude pelgrimsruimte, door de kloostergangen en de kerk, door de kapittelzaal en de kelder. Romaanse eenvoud, rustgevende maten. Een abdij rustend op de grondvesten van een kloostertje uit het einde van de twaalfde eeuw: we zien geschiedenis in steen. Opbouw, verval, herbouw en uitbreiding, verwaarlozing, restauratie met verfraaiingen. Het verhaal van de Orde van Grandmont, de geschiedenis van een groep strenge monniken. Zij waren arm en vroom maar niets menselijks was hen vreemd. De orde kende in de twaalfde eeuw 140 kloosters, maar door ruzies tussen de koorgeestelijken en hun lekebroeders en tussen de radicalen en de gematigden raakte de orde, ondanks vele verzoeningspogingen, in verval. In de veertiende eeuw was het aantal 'huizen' tot veertig gedaald, in 1580 telde de orde nog acht monniken. Na een kleine opleving in de achttiende eeuw eindigde de orde in 1787 met twee overlevenden. Na de Franse revolutie kwam de abdij in handen van rijke industrielen die de romaanse gebouwen hebben gerestaureerd en uitgebreid met confortabele verblijven. Er groeide een groot landgoed met akkers, wijngaarden en bossen.
We volgen de pijlen.

De abdij en haar omgeving
Een prachtig uitzicht, typisch gevormde magalithen en een grote dolmen. Zagen we achter de absis op het monnikenkerkhof al een paar visigotische graven, hier staan we tussen pre-historische monumenten. Is die geul in die grote platte megalithe om het bloed van de offerdieren af te voeren of is deze gewoon ontstaan door continue stromend water?
Deze afgevlakte heuveltop is een oude sacrale site waar bisschop Fulcran van Lodeve in 988 een heiligdom voor de aartsengel Michael liet bouwen; de kloosterlingen van Grandmont bouwden er hun eerste primitieve onderkomen.
De monniken sloten aan bij de spirituele beleving van de bewoners, hielden op deze 'heidense' plek reinigings- en helingsdiensten en keerden voor hun koorgebed terug naar hun abdij.
Wij wandelen naar de auto; St. Fulcran in Lodeve moet nog even wachten.

Alle rechten voorbehouden