Museum Catharijneconvent
Na de dood van zijn ouders, toen hij 15 jaar was, voerde Rochus het testament van zijn vader uit en gaf het hele familiebezit aan de armen en vertrekt te voet op pelgrimstocht naar Rome. Onderweg geneest hij zieken, vooral lijders aan de pest. Op de terugweg in de buurt van Piacenza in Italië, wordt hij zelf getroffen door de pest. Hij trekt zich terug in een bos, omdat het niet in zijn aard ligt aan anderen hulp te vragen. De hond van een naburige boer komt daar dagelijks bij hem langs met een stuk brood. Het dier likt ook zijn wonden schoon. Uiteindelijk geneest een engel Rochus van de pest. Eenmaal terug in Montpellier wordt hij gevangengenomen. Men herkent de stadsgenoot niet meer en omdat er oorlog heerst, wordt Rochus verdacht van spionage. Hier overlijdt hij in 1327 in gevangenschap.
Hij behoort, net als de heilige Sebastiaan en Antonius Abt, tot de schutspatronen tegen de pest, zowel bij mensen als bij varkens. Rochus gaat altijd gekleed als pelgrim. De pestbuilen op zijn been en de sleutels op zijn hoed, pegrimstekens van de toch naar Rome, onderscheiden hem van de pelgrims naar Santiago de Compostela