Als domineesdochter groeide ik op in 2 kleine dorpen, elk met eigenaardigheden, vaste gewoonten, ons kent ons: braderie, 2x naar de kerk, 5 café’s. De dynamiek ging ik er pas van inzien toen in in een veelkleurig huis kwam waar daklozen, refo’s en skaters (die had je toen) zich thuis voelden. Altijd lekker eten, vrijheid + liefde + gezamenlijkheid. “Wij hebben het ook maar gekregen” was het motto. Lavalampen herinneren me hier aan. Net als het boek van Keith Green en de Bergrede uit Mattheus. Toen werd die tekst op de oude Hervormde Kerk: “de meester is hier en Hij roept u” ineens een uitdaging.
Anonieme bijdrage, Vrouwen voor het voetlicht.