Anoniem
Liedbundels: Wij gingen eigenlijk niet naar de kerk: mijn vader ex-katholiek en antikerk, mijn moeder ‘vaag’ hervormd, maar op de een of andere manier was ik op de zondagsschool verzeild geraakt. Ik vond het wel streng, kende niemand van de kinderen (ik ging namelijk naar de openbare school) maar genoot van de verhalen en vooral van het zingen! Heerlijk. Mijn lievelingslied? De dorre vlakten der woestijnen. Die kan ik nog uit mijn hoofd. Op veertienjarige leeftijd ben ik bij Youth for Christ tot geloof gekomen en nu, na een aantal jaren Gereformeerde Bond (ook mooi die Psalmen!) nu al lang vrij Evangelisch en betrokken bij de muziek (gitaar en zang). Heerlijk om zo God te eren met wat mijn hart ook voelt; Zijn Woord en mooie muziek.
Bron: bijdrage tentoonstelling Vrouwen voor het Voetlicht 31 maart - 7 oktober 2012