De ogen van Lena

Het audio interview is afgenomen door Els Peek redacteur/regisseur Radio 5 Schepper&Co

Op een dag vroeg de directeur of ik de creatieve middagen wilde overnemen van een vertrekkende collega. Ik had gemengde gevoelens naar de functie toe, daar ik niet echt een creatieveling was, maar nam ‘m toch aan, ik dacht: wie weet… Inmiddels was ik er achter gekomen dat er binnen het herstellingsoord veel werd gepraat over de problemen; er werd weinig gedaan.

Bij de voorbereiding van een van de creatieve middagen had ik impulsief besloten te gaan boetseren met de groep en dan in stilte. Op de bewuste middag zette ik zachte klassieke muziek op en vroeg de mensen zichzelf te boetseren. Naïef als ik was, leek me dit gewoon een mooie opdracht; de groep ging ook gelijk aan de slag.

Ik zal nooit het moment vergeten dat ik na een half uurtje naast Lena ging zitten. Een mooie jonge vrouw die nooit veel zei en erg gesloten was. Wat ze in die korte tijd had geboetseerd was mooi en schokkend tegelijk; een bang meisje wegkruipend onder de dekens. Wat me het meest trof was de blik van angst in de ogen van het meisje; dezelfde angst die ik las in de ogen van Lena.

Lena had een stukje van haar verhaal met mij gedeeld zonder een woord te zeggen. Samen keken we naar het beeldje en zwegen; dat was voor haar op dat moment genoeg.
Een paar dagen later werd dit beeldje de opening tot een gesprek waarin Lena voor het eerst sprak over haar verleden. Deze gebeurtenis was er een van velen, die er bij mij toe hebben geleid creatieve therapie te gaan studeren en hier uiteindelijk mijn beroep van te maken.

Totdat ik in 2009 ernstig ziek werd en tegen kanker behandeld moest worden. Van gever werd ik ontvanger; ik moest leren hulp te ontvangen; een moeilijk maar louterend proces.
In deze periode heeft beeldend werken ook bij mij bijgedragen aan het hervinden van innerlijke moed en vertrouwen.

Inmiddels ben ik hersteld, maar mijn leven is drastisch veranderd; ik werk onder andere als vrijwilliger bij Zinvol Cafe; een landelijk initiatief voor mensen die aan de rand van de maatschappij staan. Mijn taak is in de eerste plaats: er zijn en luisteren. Daarnaast probeer ik iedere maand een beeldende werkvorm te bedenken die aansluit bij de onderwerpen die worden besproken.

Het bijzondere is dat ik achttien jaar na ‘de ogen van Lena’, nog steeds ontroerd kan raken als iemand een stukje van zichzelf durft te laten zien, door middel van een schilderij, een lied of een voorwerp van klei. Door de pijn heen wordt vaak een mooi mens zichtbaar. Ik wil mensen in de gelegenheid stellen in een veilige omgeving hun verhaal te vertellen, vaak zonder woorden, beeldend.

Levend object
Om de persoonlijke verhalen nog dichterbij te brengen krijg je in de tentoonstelling Ik geef om jou! de mogelijkheid om op zaal in gesprek te gaan met ‘levende objecten’. Kom vanaf 13 september naar Museum Catharijneconvent in Utrecht en mogelijk ontmoet je Ineke of een van de andere ervaringsdeskundigen.

Maak hier kennis met de andere levende objecten.