Aan Ger, hij heeft zelf hersenletsel en ernstige taalproblemen, vroeg ik waarom hij juist Samen Verder had geschilderd. Hij antwoordde als volgt:
“Ik had het gevoel ervoor. Dat je samen verder moet gaan als je hersenletsel hebt. Mijn vrouw helpt mij en daarom kan ik weer van alles doen. Ze helpt mij ook met schilderen. Maar voor mijn vrouw is het ook goed. Want ik help haar een beetje met werk. Ik help in de tuin en dat we het samen fijn hebben. Dat is heel belangrijk, dat je het samen fijn hebt. En daarvoor moet je wel iets voor de ander doen.“
Hij verwoordt prachtig dat samen betrekking heeft op meerdere mensen en om Samen Verder te gaan zul je er ook samen aan moeten werken.
Ik ben met mijn gezin naar Ghana geweest, op uitnodiging van een Ghanese priester. Het was een indrukwekkende reis waarbij we ook scholen, een ziekenhuis en een soort revalidatiecentrum bezochten. Het draait in Ghana niet om het individu of het gezin, maar om de hele familie. De familiegrenzen lopen er ook anders dan in Nederland. Met spreekt er van ‘extended family’; iets van ‘grootfamilie’. Wie geen familie meer heeft, wordt opgenomen in een andere familie. De Ghanees steunt zijn familie en zal - waar mogelijk - altijd helpen zowel emotioneel, huishoudelijk als financieel. Het woord samen is in alles terug te vinden.
De westerse maatschappij is vooral gericht op het individu. Het Samen gevoel bestaat gelukkig nog wel. Door de forse voorgenomen bezuinigingen van het huidige kabinet op patiëntenverenigingen, WSW plaatsen, PGB en daarmee op mantelzorgers, is het Samen gevoel in de huidige tijd kwetsbaar geworden, vooral financieel. Meerdere patiëntenverenigingen proberen de politieke besluitvorming te beïnvloeden, zo ook de samenwerkende hersenletselverenigingen, waaronder de Nederlandse CVA vereniging. Ik wens hen daarmee veel sterkte. Het belang van een sterke patiëntenvereniging, die
opkomt voor goede zorg en maatschappelijke participatie, ondersteun ik van harte!
dr. Anne Visser-Meily, Revalidatiearts UMC Utrecht, Hersencentrum