Mooi leven als pelgrim

Ontbijt was er in de buurt niet te verkrijgen. De ochtendlucht is heerlijk fris. Ik heb de pech dat ik net voor een paar Spaanse dames loop. Wat een kabaal maken die en maar praten en praten. Terwijl de dag zo prachtig op gang komt. Mooie oefening in het niet ergeren. Het lopen gaat goed, nog steeds een prachtig landschap. Pas om ongeveer 9.00 uur ontbijt in ene klein dorpje; thee en twee croissants. Daarna verder. Ik heb een ritme met de rugzak gevonden. Gelukkig gaat het met mijn rug een stuk beter. Vandaag speelt mijn knie behoorlijk op. Veel afdalen, ondanks de stokken wordt de pijn steeds erger en mijn tempo lager. Gisteravond de brief van Annelies gelezen. Het ontroerde me, zoveel oprechte liefde en het inzicht dat onze recente gesprekken echt waarde hadden. Ik ben met een fantastische vrouw getrouwd!

Onderweg een Engelsman met een camper tegengekomen. Hij gaat al jaren ergens langs de route staan en biedt gratis drinken en zo nodig EHBO aan. Wat een prachtige support. Ik geniet van een recht hard plastic stoeltje en een kopje thee. Ook neem ik een schelp mee. Nu ben ik echt pelgrim. Een lange en steile afdaling volgt. Een pijnlijke ervaring dus. Daarna weer omhoog naar Larrasoaña. In de gemeentelijke herberg heb ik het laatste bed! Rustig de was doen en mijn blaar openknippen. Het losse vel gaat ook schuren en doet zelfs onder tape behoorlijk zeer. Nu zit ik op het enige terras in het dorpje in de schaduw met een biertje dit dagboek bij te werken, hoezo een mooi leven.
Vanavond gegeten met een groepje andere pelgrims.

Aan tafel zitten een Duitser, drie Fransen en ik. Er is een keuzemenu voor pelgrims van € 12,50. Vooraf koude gemarineerde asperges daarna keuze uit biefstuk, varkensvlees of een ragout met groenten. Daar kies ik maar voor. Het blijken stukken stoofvlees met aardappels in een dikke jus. Foute keus dus. Aan een andere tafel zie ik een Australisch meisje dat ei of kaas krijgt. Had ik dus toch assertiever moeten zijn. Kijken of het een volgende keer wel lukt. Morgen weer geen ontbijt mogelijkheid. Volgens het gidsje is het eerste restaurant pas in Pamplona te verwachten, na ruim 15 kilometer dus. Maar wat cakejes gekocht om hier in te voorzien. Nog wat door het dorpje gewandeld. Als ik zo vlak loop is mijn knie goed uit te houden.