Arjen Kee
Het is God in ons die wil kennismaken met de wereld, alleen wijzelf staan in de weg
Soefi wijsheid
In alle tijden zijn er mensen geweest die op pelgrimstocht gingen. Bekende pelgrimsoorden vanuit religieuze overleveringen zijn bijvoorbeeld Jeruzalem, Mekka en Santiago de Compostela. Redenen voor zo´n tocht kunnen, behalve de religieuze ’plicht’ zoals we die in sommige religies tegenkomen, ook verlies, verdriet, (wan)hoop, verlangen, persoonlijke groei of behoefte aan zingeving inhouden. En misschien is een pelgrimstocht voor sommige mensen ook een vlucht uit de alledaagse realiteit. De tocht kan in eenzaamheid worden ondernomen of (deels) samen met andere mensen. Uiteindelijk kan een pelgrimstocht natuurlijk op veel verschillende manieren worden gemaakt en hoeft zeker niet perse gekoppeld te zijn aan een grote voettocht naar een bepaalde bestemming buiten jezelf. Uitgerekend het alledaagse leven heeft al genoeg te bieden tot het gaan van deze weg.
De pelgrimstocht kan worden gezien als een metafoor voor het gaan van een innerlijke reis, een speurtocht naar jezelf, een ontdekkingreis naar de mens die jij in wezen bent. Wellicht aangewakkerd door een intrinsiek verlangen naar puurheid of naar het ontdekken van het doel en de zin van het leven, terwijl voor sommigen juist een (persoonlijke) crisis een eerste aanzet kan geven tot het gaan van deze weg. De religieuze mens zou misschien zeggen: op reis gaan om God te vinden. Tegelijkertijd kan deze zelfde reis ondernomen worden door iedereen die ‘zichzelf’ (beter) wil leren kennen. Het is een reis van zelfontdekking, die niet zozeer wordt bewandeld middels het intellect maar veeleer door middel van de persoonlijke c.q. innerlijke ervaring.
Een gezonde mate van zelfvertrouwen en innerlijke stabiliteit zijn nodig, want deze reis is niet zomaar voor iedereen weggelegd. Het vraagt moed om de pelgrimstocht te ondernemen. Het betekent dat het bekende en vertrouwde zal moeten worden losgelaten; tegelijkertijd betekent het overgave aan het onbekende. Het aangaan van de confrontaties met de eigen zwakheden, verdriet, pijn en teleurstellingen zullen onvermijdelijk zijn. Gelukkig heeft de reis ook wat te bieden. Vrede, vreugde, vertrouwen, geloof, hoop, liefde en geluk zijn hoedanigheden die concreet kunnen worden ervaren, in jezelf. In zekere zin is het een reis die een leven lang zal duren voor iedere serieuze pelgrim. Vanuit filosofisch oogpunt wordt de pelgrimstocht ook wel eens beschouwd als een soort inwijdingsweg tot het leven en vanuit dat licht bezien representeert het alledaagse leven zelf al de reis die een ieder te gaan heeft. Loslaten en overgave, elk moment weer opnieuw. Wie durft?