Jan Veltman
Na mijn verzoek, ben ik gevraagd of ik maatje wilde worden van Bert. In augustus 2012 een eerste afspraak met Bert gemaakt. Bert is een rustig persoon van 54 jaar en zegt niet veel. Zelf ben ik nogal een extrovert type. Wellicht door deze verschillen klikte het toch al wel een beetje bij het eerste gesprek. Bert vindt het fijn als ik hem over mijn leven vertel en mijn interesses. Gaandeweg het contact begreep ik dat Bert goed kan tekenen en samen zijn wij ook wel eens op de dagbesteding geweest. Bert heeft mij ook verteld over zijn werkzaamheden als winkelier van piano’s en pianostemmer. Verschillende malen heb ik Bert aangegeven dat als ik teveel praat, hij mij gewoon hierover moet aanspreken.
Wat gebeurde er verder bij die eerste ontmoeting. Na ongeveer een half uur zag ik dat de aandacht van Bert verflauwde en vroeg hem zal ik opstappen, maar dat was niet nodig. Opeens viel Bert met stoel en al om en lag op de grond. Mijn reactie was, direct hulp halen, die er snel was om daarna nog een 2e hulp te halen. Vervolgens ben ik vertrokken en zag daarna de ambulance met sirene komen, die Bert uiteindelijk naar het ziekenhuis heeft vervoerd. Die zondagmiddag ben ik gebeld over Bert, over wat er gebeurde n.l. Bert was onlangs geopereerd aan zijn slokdarm en dat speelde nu op. De dag daarop vanuit Zon & Schild opnieuw gebeld met de vraag hoe het met mij verder was vergaan en of ik nog zin had om verder te gaan met Bert als maatje.
Na mijn eerste gesprek ben ik enkele weken later eens in de veertien dagen Bert gaan bezoeken. Meestal zijn we gaan fietsen of soms wandelen met steeds de keus aan Bert. Bert had weinig dan wel nauwelijks conditie en bij een heuveltje op gingen we dan ook vaak lopen. Gaandeweg voelde ik dat Bert zich met mij steeds meer op zijn gemak voelde en sprak ook iedere keer zijn waardering hierover uit.
In oktober 2013 ben ik door de afdeling gevraagd of ik Bert een keer wilde begeleiden naar de fitness, wat voor mij geen enkel probleem was. Vanaf die tijd, ga ik nu elke maandagavond met Bert naar de fitness. Om 7 uur kom ik hem ophalen, samen drinken we dan koffie in het Raakpunt (restaurant) en omstreeks 20.00 uur gaan we naar de fitnes voor één uur. Vervolgens ga ik daarna op de fiets terug naar Baarn. Elke week weer. Het is mooi om te ervaren dat Bert ook is gaan fitnessen. Hij weet dat ik elke dag fitness. Ondanks de afstandelijkheid van Bert en zijn rustige uitstraling, weinig spraakzaam, voel ik niet alleen aan Bert maar ook bij mezelf dat de “klik” bijzonder is geworden.
Voor mij extra bijzondere momenten zijn, dat ik sinds enkele maanden elke maandagmiddag omstreeks 17.30 uur in het Raakpunt ben gaan eten en inmiddels kennis heb gemaakt met meerdere cliënten, die mij wekelijks zien. Onder andere Peter, Fenna en Joop. Gaandeweg zijn dit voor mij zogenaamde “losse” maatjes geworden met wie ik wekelijks afwisselend, gesprekken heb over alles en nog wat. Bij Peter hoef ik uitsluitend maar te luisteren, voor mij heel bijzonder want zijn verhalen zijn mooi, maar ook voor mij het besef, dat luisteren mij een extra bijzonder gevoel geeft.
Tenslotte wil ik nog één bijzonder voorval niet onvermeld laten in mijn verhaal. Al weer een maand geleden haalde ik Bert op, maar hij was er niet, niemand wist waar hij was en uiteindelijk ben ik weggegaan. Later belde hij wel, dat hij met een groep was wezen wandelen en de tijd was vergeten. Ik ben dus naar huis gaan fietsen en kwam na ongeveer 1 km van Zon & Schild langs een bankje en zag daar Fenna zitten, die ik ook kende vanuit het Raakpunt en de kerk bij Zon & Schild. Ik stapte af en met de fiets in de hand begon ik een gesprek met haar. Zij vertelde mij dat zij zo’n raar gevoel had in haar hoofd en of ik dat ook had. Ik reageerde, goh, wat vervelend, maar misschien moet je daar eens in Zon & Schild over praten. Ik ging naast Fenna zitten en zag door het mooie weer de omgeving en nam Fenna al pratende mee in deze mooie omgeving door aan te geven wat ik allemaal zag, o.a. blauwe lucht, mooie groene bomen en ging zo even verder over de mooie natuur die wij zagen. Na ongeveer 15 minuten ben ik opgestapt en Fenna bedankte mij voor het gesprek. Uitermate tevreden en ook met een dankbaar gevoel fietste ik terug naar Baarn. Het feit dat Bert er niet was, had zo weer een betekenis voor mij, want nu was er een gesprek met Fenna geweest, die ik ook tevreden gevoel heb kunnen geven, zo was mijn indruk.
Naast mijn vrijwilligerswerk onderneem ik ook pelgrimstochten. Het valt mij op, dat deze twee activiteiten samen, voor mij steeds weer een voettocht zijn door mijn leven met een verrijking die alsmaar groeit.
Een tevreden en bevoorrecht (maatjes)vrijwilliger
Jan Veltman