Femke Van Welsenes
Beun Mac Gyver
Mijn vader als een echte ‘Beun Mac Gyver’, altijd wel een stukje tape-oplossing of boutje bijdehand om iets weg te moffelen, had in schoonzoon Mars eindelijk een klusser ontdekt. Blijkbaar kon die jongen toch iets meer dan voor de zoveelste keer zijn draadloze internetverbinding repareren en zijn dochter zo blij maken. Pietje Precies Mars heeft op zijn beurt weer veel van Paps geleerd. Prettig praktisch is ook nog niet zo verkeerd. Behalve dan die aantekening met permanente marker op de zijkant van de auto. Zonder blikken en blozen begint Vati gewoon op de onlangs schitterend vers overgespoten lak” 4,5 bar” voor, “5 bar” bij de dubbellucht te schrijven. We zouden het toch es vergeten onderweg als de banden extra lucht nodig hebben…. Wie schrijft er nou in hemelsnaam op de zijkant van zijn auto, uuh, sterker nog: op andermans bus? Mijn vader, Beun Mac Gyver, dus.”Dat is heel authentiek” is zijn reactie, als ik em vraag hoe die dat had kunnen doen.
4,5 en 5 bar
En tja, after all, als je in en om de bus kijkt denk je ‘was dit nou ècht zo’n werk?’ Nou ik kan je zeggen: JA- in kapitaal. En JA, het is het helemaal waard. We zijn mijn vader en al zijn companen uit de buurt onwijs dankbaar, en ja, we vergeven em direct ook de “4,5 en 5 bar”. Elke dag moet ik nu weer lachen als ik de aantekening zie staan, ‘die pap’, denk ik dan, hij zou es moeten weten hoe vaak we er nog grappen over hebben gemaakt.…
De bus zonder naam?
Dat kon natuurlijk niet. We hadden al een paar weekenden vooraf met vrienden zitten brainstormen over leuke Donativonamen voor de bus. The Wishbuzz, Sunshine, Happy Go Bus, Home Sweet Bus, het was het allemaal niet, zelfs “Happy Metal” bleef knagen. Want hoe grappig dan ook, wat heeft het nou eigenlijk met Donativo te maken? Dan toch maar ‘De Bus Zonder Naam’? Aaarrrrgggh, we praatten er maar even niet meer over, het begon al echt een ‘ding’ te worden. Nu denk ik ‘waarom moet een bus eigenlijk een naam hebben?’, maar misschien is dat net als met ons zeilbootje –het moest gewoon, dat zat nou eenmaal in ons koppie.
Suzuki wordt Buzuki
Toch een verlossend antwoord. Toen we ons bussie op gingen halen bij de vorige eigenaar, de bus was altijd in gebruik geweest voor de motorsport, was het in één klap duidelijk. Eens een motorbus, voor altijd een motorbus! Natuurlijk, waarom hadden we dit niet eerder bedacht? Voorop de blauwe bolle zonneklep stond nog met grote letters “SUZUKI”. Onze bus werd BUZUKI, hartstikke ‘donativo’, want we zouden nog vele bezoekjes mogen verwachten. Fem aan de slag met een hard core nieuwe plakletter B en jawel, we waren up & running. BUZUKI in da house!