Leger des Heils
“We hadden al eens meegedaan aan eenmalige acties van stichting Present waarbij je bijvoorbeeld iemand in de buurt helpt te verhuizen die dat zelf niet meer kan,” vertelt Marije. “Wij werden gevraagd door Ina van Zwol (projectleider Gezin in de Buurt) of wij voor een wat langere periode ons wilden inzetten voor een gezin in de buurt. Het gezin om wie het ging, werd begeleid door het Leger des Heils.
Omdat Loes, het meisje uit dit gezin, van mijn dochters leeftijd was en ook bij haar op school zat, voelde dit heel natuurlijk.
Eens per twee weken sprak ik af met Loes en haar moeder Diana en dan gingen we bijvoorbeeld knutselen of naar bibliotheek. Voor mij en mijn kinderen heel gewone dingen, maar voor Loes en Diana bijzonder.”
Stimuleringsprijs
In het gezin waar Loes opgroeit, spelen diverse problemen. De ouders van Loes hebben een verschillende visie op de opvoeding en dit zorgt voor spanningen en ruzies. Ook heeft het gezin schulden. Het gezin wordt begeleid door het Leger des Heils die hen helpt om hun leven weer op orde te krijgen. Maar door alle problemen lukt het de moeder niet om wat leuke dingen met haar dochter te doen.
Ina van Zwol, projectleider Gezin in de Buurt vertelt: “Dit gegeven bracht Present en het Leger des Heils op het idee om de handen ineen te slaan. Want via Present is er een netwerk met mensen beschikbaar die graag iets willen doen voor een ander, en het Leger des Heils heeft gezinnen die naast een hulpverlener ook graag weer een ‘gewoon netwerk’ in de buurt willen opbouwen. Zo werd het project Gezin in de Buurt geboren.
We draaiden in 2010 een succesvolle pilot waarvoor we de stimuleringsprijs 2010 van het K.F. Heinfonds hebben gewonnen. We hebben met die ervaring het project verder ontwikkeld en willen het nu breder bekendmaken en in gaan zetten in Amersfoort en Utrecht.”
Zelf oplossen
De maatschappelijke discussie rondom de participatiemaatschappij maakt het project erg actueel, want de overheid doet steeds vaker een beroep op de samenleving om je in te zetten in je eigen buurt. “We leven in een samenleving waarin het toch nog wel een beetje ‘ieder voor zich’ is,” aldus Marije. “Iedereen lost z’n eigen problemen wel op. Maar het is toch mooi als je iets voor elkaar kunt betekenen? Dit wordt bij mij ook gevoed vanuit mijn geloof. Ik krijg zoveel, dan is het mooi als je daar iets van kunt delen.”
Volgens Ina zijn veel mensen ook van goede wil. “Mensen willen over het algemeen graag iets betekenen. Maar vaak weet je niet goed hoe je dit moet aanpakken. De drempel is best hoog om te vragen: ‘Kan ik misschien iets voor je doen?’ Gezin in de Buurt geeft de kaders en de mogelijkheid om heel concreet iets te gaan doen met een ander gezin. Bovendien zijn ook de voorwaarden duidelijk en afgebakend, en je wordt begeleid in het traject. Het project heeft een begin en einde, maar er zijn ook mogelijkheden dat er een blijvend contact uit het project groeit.”
De kaders en voorwaarden van het project vond Marije ook prettig. Ze vertelt: “Je kunt dan kijken wat je qua tijd en energie in kunt passen in je eigen gezinsleven. Voor ons was eens per twee weken een middag na schooltijd een goede vorm.”
Bijzonder of gewoon?
Als er een ‘match’ is geweest tussen twee gezinnen, dan spreek je samen af wat je met elkaar gaat doen. Dat zijn vaak heel gewone dingen. Ina vertelt: “Het ‘gewone’ is ook de succesformule van Gezin in de Buurt. Je bent geen hulpverlener. Waar het om gaat is dat je als gezin iets kunt betekenen door kleine concrete activiteiten met elkaar te ondernemen, zoals een kop koffie drinken of samen naar de kinderboerderij.
Overigens is de ervaring van Gezin in de Buurt niet alleen een steun in de rug voor het gezin dat het moeilijk heeft. Ook voor het andere gezin is het een verrijkende ervaring.” Marije beaamt dit: “Zonder dat je dit wilt, begeef je je vaak onder mensen die op je lijken. Het is goed en leuk om een bredere visie te ontwikkelen. Ook voor mijn kinderen. Zo was Loes een keertje jarig, maar er was thuis geen geld om een taart te kopen. Dat is voor onze kinderen niet voor te stellen, maar dit leert ze wel dat het niet vanzelfsprekend is.
Het is overigens niet dat ik het ‘beter’ doe of beter weet,” haast Marije zich te zeggen. “Maar ik heb ontdekt dat iets simpels als gewoon aandacht geven, zoiets moois oplevert. Ik ben ook meer iemand van daden, dan van woorden. Het is heel mooi om te zien dat iedereen blij was aan het einde van zo’n middag samen.”