In de mensen een welbehagen

Vroeger was kerstfeest voor mij altijd hetzelfde liedje, namelijk gezang 11 (na 2006 gezang 50). Het 'Ere zij God' werd bij ons in de kerk gezongen na de vertelling in Lucas 2 over het verhaal over de geboorte van Christus. Nog steeds kan ik kippenvel krijgen bij de woorden 'En het geschiede in die dagen...' en moet ik denken aan het staand zingen van het "lied der engelen". De ontraditionele vorm van het gezang (het heeft geen refrein of couplet) gaf het voor een een hemels karakter. De engelen hoefden zich niet aan dergelijke menselijke schema's te houden, en zongen er maar wat op los om de geboorte van de heiland te bezingen. Het lied straalde voor mij ongebreidelde blijdschap uit; van het ingetogen 'Ere zij God' naar het staccato 'In de mensen een welbehagen'. Het werd in mijn jeugd een openingslied voor het kerstfeest en een zetting van de blijde toon van het kerstfeest.