Anoniem
Op Kerstavond gingen wij met ons gezin, vader, moeder, drie broers en ik, naar de avondmis in de Sint Jacob. In mijn herinnering was het altijd koud met Kerstmis en daarom droeg mijn moeder een bontjas. We hadden allemaal onze mooiste kleren aan en gingen al vroeg op pad om verzekerd te zijn van een zitplaats. Ik zorgde ervoor dat ik naast mijn moeder mocht zitten en ik zat het liefst aan het gangpad dan kon ik alles goed zien. Vooraf aan de mis werden liedjes gezongen, zodat het wachten totdat de mis begon, aangenaam verliep.
Om precies 22 uur begon de mis. Al snel verloor ik mijn aandacht en begon ik met het tellen van de pilaren, de beelden, mensen per rij, enz. Maar het fijnste om te doen, vond ik toch zo dicht mogelijk tegen mijn moeder aan kruipen en weggetjes tekenen in haar bontjas met mijn vingers.
De terugweg naar huis vond ik ook altijd heel indrukwekkend. Het was al héél laat, veel lichtjes buiten. Als wij thuis kwamen, gingen de kinderen meteen naar bed. Dat vond ik wel jammer, want mijn vriendinnetje, die een jaar jonger was en wel naar de nachtmis mocht, kreeg dan een worstenbroodje en hoefde dus niet meteen naar bed.
