Bij terugkomst vertelde mijn vader emotioneel wat het hem allemaal had gedaan. Vijftig jaar later. Hij vertelde nooit over de oorlog, maar vanaf dat moment werd hij er opener over.
Graag had hij weer willen deelnemen in 2004 aan de zestigjarige herdenking maar door ziekte was dat niet mogelijk. In februari 2005 is mijn vader overleden en in 2006 ben ik voor het eerst naar Normandië gegaan tijdens D-day. Naar het strand in Arromanches, waarover hij had verteld dat hij daar was geland en naar andere plaatsen zoals Pont Audemer.
Van eb ik vervolgens wat zand meegenomen dat een dierbaar plaatsje heeft gekregen in mijn huis. Dit zand symboliseert voor mij de betekenis van vrijheid. Zand uit de 'eeuwigheid', want zo zie ik strand.