Mijn heupkop

Mijn tweede heup moest worden vervangen. Na de eerste keer dacht ik achteraf, wat jammer dat ik een stukje van mij kwijt ben en niet heb meegevraagd. Deze keer zou ik vragen of ik de kop van mijn dijbeen mee mocht krijgen.

Na de operatie kwam er iemand van de verpleging met een wit plasticbakje aanzetten waar een stuk van mij inzat. Het bakje werd thuis in de vriezer gezet. Op een gegeven moment was ik nieuwsgierig genoeg om de ‘confrontatie’ aan te gaan met een stukje van mij. Ik pakte het doosje keek er in en zag een bot liggen met nog wat bloed er aan. Een botje waar je bouillon van kan trekken.

Wilde ik het bewaren dan moest het uitgekookt worden. Pannetje op vuur botje er in en koken maar en toen werd het best wel bizarre. Er kwam een gevoel van kannibalisme naar boven en dat was weird!

In plaats van soepgroenten voegde ik afwasmiddel toe en werd een stukje ik schoongekookt. Ik heb nu niet alleen een stukje van mij om te laten zien maar ook een verhaal om te vertellen.