Een vriendin van me besluit op een avond een collega op te zoeken en vindt haar bijna dood met een pot pillen nog in haar hand. Ze haalt onmiddellijk hulp en weet daardoor de vrouw op het nippertje te redden van een zelfmoordpoging. Nooit eerder was ze bij haar collega op bezoek geweest. Aanwijzingen dat die vrouw uit het leven wilde stappen waren er niet. Mijn vriendin heeft zich altijd verbaasd over het hele gebeuren. Waarom kreeg zijn ineens de behoefte aan een gesprek met die collega? Dat heeft ze nooit kunnen verklaren. De vrouw die gered werd ontmoet enkele weken later de liefde van haar leven. Ze is met hem getrouwd en voor zover mij bekend nog altijd gelukkig.
Een bijna soortgelijk verhaal overkwam een vriendin van mij die sociaal werk doet. Midden in de nacht wordt ze ingeschakeld voor een cliënt die een zoveelste mislukte zelfmoordpoging ondernomen heeft. Ze vertelt me iets over de ellende van deze man en zegt begrip voor zijn daad te hebben en feitelijk geen oplossing voor zijn verdriet te zien. Enkele weken later gaat ze met lood in haar schoenen hem opzoeken. Tot haar verwondering treft ze een compleet andere man aan. Hij doet met een brede smile de deur open en ziet er perfect verzorgd uit. Zo kent ze hem niet. De reden van zijn opmerkelijke metamorfose is een verpleegster die hij ontmoette in het ziekenhuis toen hij na zijn zelfmoordpoging werd binnengebracht. Hij kreeg met haar verkering en woont nu samen.
Twee keer ben ik op een spectaculaire manier aan een kettingbotsing met ernstige gevolgen ontsnapt. Ik reed in een auto gas. De inhoud van de tank was in de jaren ’70 niet op het dashboard te zien. Zodra de auto begon te bokken wist je dat je gastank (bijna)leeg was en schakelde je over op benzine. Omdat dit overschakelen soms mislukte zocht ik altijd de vluchtstrook op. Zo ook op 11 augustus 1978. Daardoor kwam is een fractie later bij de Velsertunnel aan. Vlak voor mijn ogen voltrok zich een ramp waarbij 23 auto’s door brand totaal werden verwoest. Hulpverleners konden de tunnel niet bereiken. Vijf personen kwamen om het leven, enige tientallen licht tot zwaar gewond. Je kunt je voorstellen welk een drama zich heeft afgespeeld. Overkwam me een wonder? Ja, want de gastank zat nog voor de helft vol met gas zo bleek later.
De tweede keer was ik op weg naar een sauna in Almere. Ik kwam daar regelmatig op zaterdagavond. Ik herinnerde me onderweg dat ik nog een koplamp moest verwisselen. Dus stopte ik bij een parkeerplaats op de A1, vlak voor de afslag Almere. Nog tijdens het vervangen van de defecte lamp ontstond er een file zodat ik niet de snelweg op kon. Plotselinge regenval had een aantal kilometers verder een kettingbotsing op de Hollandseburg veroorzaakt met een ongekende ravage tot gevolg. Indien ik was doorgereden en besloten had mijn koplamp pas bij de sauna te verwisselen, dan had je dit verhaal niet gelezen. Het duurde twee dagen voordat de ravage op de brug was opgeruimd.
Een paragnost die ik goed ken, waarschuwt een vader voor een mogelijk fietsongeluk van zijn dochter. Ze is een jaar of 10 en gaat elke morgen op de fiets naar school. De paragnost voorspelt een ernstig auto-ongeluk op een kruising vlak bij haar school. Zij moet die kruising passeren en raakt bij dat ongeluk betrokken. De vader besluit de fiets van zijn dochter op te bergen. Als het meisje haar fiets zoekt en niet kan vinden, neemt ze de bus naar school. Het gaat allemaal goed maar de volgende dag blijkt er inderdaad een zeer ernstig ongeluk geweest te zijn op de bewuste kruising, precies zoals de paragnost had voorspeld.