Mijn wonderen

In mijn jeugd ben ik drie keer bewaard voor ongelukken. Toen ik zes jaar was, en op weg naar het zwembad, moest ik een autoweg oversteken. Op het moment dat ik de grote weg wou opstappen werd ik aan mijn bloesje tegengehouden. Onmiddellijk reed er een auto vlak voor me langs. Toen ik omkeek, was er niemand te zien. Het moet een engel geweest zijn. Ik heb het thuis niet verteld, omdat ik bang was dat ik dan niet meer alleen naar het zwembad zou mogen. Die ervaring maakte mij er wel bewust van dat er engelen zijn die over mij waken. Anders gezegd: dat de Here Jezus over mij waakt.

Redding op de fiets
Toen ik ongeveer dertien jaar was, fietste ik naar de ULO. Opnieuw moest ik die zelfde grote weg oversteken. Ik stapte op en werd tegengehouden aan mijn bagagedrager. Onmiddellijk vloog een auto voorbij en bleek ik bewaard te zijn voor een ongeluk. Ook deze keer was er niet iemand te zien, die mij had kunnen tegenhouden van oversteken. Ik voelde mij gedragen. Toen ik twintig jaar was ging ik op mijn fiets naar de PABO in Amsterdam. Op de terugweg hoorde ik een stem die gebiedend zei: 'Spring!' Ik sprong met fiets en al op de stoep en onmiddellijk klapten er twee auto’s naast mij tegen elkaar. Ik ben van schrik meteen weer door gereden zonder te kijken naar de resultaten van de botsing. Ik leerde mede op die manier hoe belangrijk het is te luisteren naar die stem in je hart, naar die niet te missen opdracht of dat inzicht, of die leiding van Godswege.

Ontmoeting met Jezus
Ik leed vanaf mijn achttiende jaar af en toe aan migraine, best heftig. Op mijn dertigste ben ik getrouwd met Douwe en toen ik 34 jaar was verhuisden wij naar Denemarken, naar Kopenhagen, voor zendingswerk onder studenten. Wij hadden inmiddels twee dochtertjes en moesten Deens leren. Ik kreeg toen, dat eerste jaar, heel vaak migraine. Ik weet nog dat ik naar huis liep op een bospaadje met zo’n zeer hoofd. Toen voelde ik een hand op mijn rechter schouder en hoorde de stem van Jezus, die zei: 'Gratia, ik weet dat je hier bent en deze spanningen ervaart terwille van Mij.' Ik voelde mij zo getroost en erkend, want ik nam mijzelf die spanning kwalijk. Dat Hij mij begreep, mee voelde met mij en me waardeerde betekende zoveel voor mij. Het maakte de last zoveel lichter.

Teken in de Bijbel
Met die spanning hielp Hij mij een paar maanden later nog meer. Ik was nogal gedeprimeerd over hoe zwaar het was om Deens te leren spreken. Wij waren uitgenodigd door een paar jongeren om iemands verjaardag te vieren. Ik was echt bang, omdat kunnen praten met mensen voor mij heel belangrijk is en dat kon ik nog niet echt. Ik vroeg God om mij te helpen. Hij gaf mij Matteus 18 in mijn gedachten. Ik zocht het op en daar staat: Als je niet wordt als de kinderen kom je mijn Koninkrijk niet binnen. En als iemand zo’n kind ontvangt in mijn Naam dan ontvangt hij Mij (Jezus). Het was alsof Jezus tegen mij zei: Gratia jij wil goed zijn in de Deense taal en cultuur, want je hoopt op die manier mensen met Mij in contact te brengen. Maar er zijn genoeg Denen die goed zijn in beiden. Ik heb juist iemand nodig die stottert en stamelt als een kind, dat de taal nog moet leren spreken. En wie jou dan in al je zwakheid toch ontvangt, die ontvangt Mij ook. Dit is mijn manier; doe je mee?

Die avond heb ik heel wat Deens kunnen spreken tot ieders verrassing. Ik heb met vijf personen zinvol gepraat. De spanning was weg, omdat ik de houding aannam als van een kind en daardoor ging het relateren daarna ook veel beter. Het delen van wonderen met anderen is echt een zegen.

Genezing van clustermigraine
Nog een keer over de migraine aanvallen waaronder ik leed. Wij hebben negen jaar in Hong Kong gewoond. Daar is veel zon en het is er de meeste tijd benauwd warm. Niet zo goed voor migrainelijders. Inmiddels leed ik aan clustermigraine, Dan is het niet een aanval, maar een periode van, bij mij zes, weken, dat de migraine aanhoudt. Ik kon nog net voor mijn gezin zorgen in ons appartementje, en verder niets. Ook niet slapen. dat gebeurde een paar keer per jaar. Toen het weer zover was, kwam onze buurman op een keer langs en nodigde mij uit voor een samenkomst van John White, waar ook genezingen plaats vonden. Die ochtend had ik in mijn Bijbel gelezen, in 1 Kor. 12 dat God aan sommigen in de kerk speciale gaven geeft om daarmee God en zijn gemeente te dienen. Een ervan is de gave van genezing. Daar moest ik meteen aan denken toen mijn buurman mij mee vroeg. Mijn man zat in het buitenland. Ik heb hem gebeld en dit verteld en hij was het met me eens: ik ging erheen. De hele dag toespraken over God en geloof enzo. Ik nam een paar keer paracetamollen om het vol te houden. En de hele tijd riep ik tot God vanuit mijn binnenste: 'Genees mij alstublieft!'

Om een uur of tien in de avond werd er gelegenheid geboden om voor je te laten bidden. Ik ook naar voren. Mijn hart was een smeekbede. Twee dames wilden wel met mij bidden. Tot mijn verrassing legde de ene vrouw/zuster, haar vingers op de centrale plek van de pijn, zonder dat ik die had aangeduid. Ze vroegen mij ook om te bidden. En ja hoor, God genas mij. De migraine was weg. Toen moest ik vreselijk huilen. Ze vroegen me waarom? Ik vertelde hen van mijn zorgen over onze toekomst. Ze vroegen me weer met hen mee te bidden. Ik kreeg een correctie: 'Jij praat met God of je helemaal niets bent, maar je bent toch zijn kind. Praat met je Vader als een kind van Hem. Ook daardoor werd er een verandering ten goede bij mij aangebracht.' 'Wow', zeiden ze, 'Wat heeft jouw Vader jou rijk gezegend vandaag! En laat het je nou niet allemaal weer afnemen he!' Ik voelde me erg gezegend en ook uitgeput.

Tja, en toen moest ik nog thuis zien te komen met het drukke openbare vervoer in Hong Kong, een reis van anderhalf uur. Ik kon al bijna niet meer op mijn benen staan. Dus vroeg ik mijn hemelse Vader weer om ondersteuning en hulp. En die gaf Hij, want ik ben thuis gekomen. Onze dochters waren zo blij voor me. En de volgende dag mijn man ook. Af en toe voelde ik weer een beetje pijn in mijn hoofd, maar dan legde ik mijn hand er op en bad: Heer U heeft mij genezen; geef dat het verder doorwerkt. En dan was het weer weg.

Toen ik een kind redde
Terwijl ik dit verhaal aan twee van mijn zussen vertelde, onlangs, riep de ene uit: 'Ik weet ook nog een wonder dat jou overkwam!' Tja, en dat wonder was uit mijn geheugen gewist. Een keer waren wij als familie in een bowlingcentrum, waar ook een restaurant bij was. Terwijl wij om een plaatsje vroegen, kwam er een jonge moeder binnen met een paar dagen oude baby in een kinderwagen. Zij struikelde ergens over en viel op de grond. In haar val kiepte de kinderwagen en de baby vloog er uit en belandde in mijn uitgestoken handen. Grote verbazing of verwondering. Mijn zus herinnert zich nog de emoties die zich op het gezicht van de moeder afspeelden! Ik herinner me het niet meer, maar mijn zussen nog wel. En dat het een wonder was dat juist ik daar stond en mijn handen uitstak, is ook bijzonder. Ik ben namelijk niet snel in mijn reacties, nogal secundair.