TIA Sofia

Een onverwachte entree
De herberg blijkt onder de zeevaartschool te zijn. De ingang is de garagedeur. Het is een particuliere herberg die wordt gerund door Sofia en haar man. Zij is een voormalige operazangeres die me vertelt dat ze geen pensioen hebben en zo toch een dak boven hun hoofd hebben, iets zinnigs doen en dat heel veel leuke mensen hen bezoeken.

Confronterend
Ik heb die dag 2 Amerikaanse meiden ontmoet die ongeveer 20 jaar zijn. Ze hebben een rugzak van 12 kilo en nog 10 kilo overgewicht bij zich. Ze hebben circa 10 kilometer gelopen en zitten er helemaal doorheen. Ik ben 42 jaar heb een rugzak van ruim 5 kilo en circa 5 kilo overgewicht. Ik heb ongeveer 20 kilometer gelopen en ben redelijk fit. Er zit een oude man aan tafel die 40 kilometer gelopen heeft en er topfit uitziet.

Wat moet je doen om op je 70e fluitend 40 kilometer per dag te lopen?
Ik wil heel graag meer van deze oude man weten. Hij blijkt Marcel te heten en nauwelijks Engels te spreken. Hoofdzakelijk Frans en nog een beetje Spaans. Maar we willen elkaar verstaan. Dus ik deel mijn observaties met hem en vraag wat ik moet doen om ervoor te zorgen dat ik op mijn 70e ook zo kan wandelen. Hij zegt me dat ik daarvoor moet zorgen dat zowel mijn rugzak als mijn hoofd leeg zijn.

Een lege rugzak en een leeg hoofd
Marcel liep met een rugzakje met één paar extra sokken en een extra onderbroek dan nog een lakenzak en een halve liter water. Hij vertelde me dat hij "head of being in control of one of the biggest motorcompagnies of Europe" was geweest en toen hij met pensioen ging niet wist wat hij met zichzelf aanmoest. Zijn vrouw was kort daarvoor overleden, zijn kinderen waren volwassen en hij besloot zijn huis te verkopen en te gaan pelgrimeren. Na een paar jaar was hij zeer goed geworden in loslaten en in vertrouwen. Vertrouwen dat er water, eten en onderdak zal zijn. Door te vertrouwen hoef je je geen zorgen te maken, doordat je je geen zorgen maakt, kan je hoofd leeg zijn en heb je dus alle ruimte om te ZIJN.

Tia Sofia
Intussen komt Sofia zeggen dat er die avond een uitvoering van haar koor is in de kerk van het kasteel boven de herberg. Ik ga er met Marcel naartoe en geniet van een prachtige locatie en heerlijke muziek. De volgende morgen ben ik een van de eersten die in de huiskamer komt en zie nog net Sofia van achter een stapel dingen tevoorschijn komen. Ze blijkt op een matras in de huiskamer te slapen. Als ik na het ontbijt verder wil gaan blijken mijn schoenen 'weg' te zijn. Ik vind ze terug in de ingang van de Herberg met proppen krantenpapier erin omdat ze vochtig waren. Sofia zit aan haar tafel en restaureert met zorg mijn Credencial del peregrino. Ook die was nat geworden en dreigde volgens haar uit elkaar te vallen. Ik vraag haar of ik haar mag adopteren. Ze wil graag mijn moeder zijn. Na wat 'onderhandelen' wordt ze mijn aangenomen tante. Dus zo is Sofia voor mij sinds die morgen Tia Sofia geworden.