Gevraagd voor de koffie

Ik ben geboren en getogen in een Betuws dorp, dat kerkelijk gezien tot de Gereformeerde Bond behoorde. Dat hield in dat er werd gebeden en bijbel gelezen aan tafel, en een keer naar de kerk voor ons als kinderen. Meestal gingen de ouders twee keer. Toen ik later in een Overijsselse plattelandsgemeente ging werken, ging ik met veel plezier naar de diensten en werkte ik als vrijwilliger mee. Eens vroeg de predikant mij, gespreksleider te zijn op een gemeentedag. Toen ik binnen kwam op de voorbesprekingsavond, bleek ik de enige vrouw te zijn. De aanwezige inleider vroeg mij of ik wilde zorgen voor de koffie. Ik zei ”ik ben gevraagd als gespreksleider”. De conciërge kwam met de koffie. Verhuisd naar Utrecht merkte ik al gauw dat het daar anders aan toe ging. In de meeste gemeenten waren al vrouwelijke ambtdragers en er was zelfs al een vrouwelijke dominee. Het vrouw-zijn was daar geen issue. Na enkele jaren ben ik gaan meeleven met de Oecumenische Studentengemeente, iets wat ik heel lang heb volgehouden. Uit interesse ben ik op ruim 90-jarige leeftijd de catecheten-opleidingen voor de Ned.Herv. Kerk gaan volgen. In die tijd kwam ik ook in aanraking met de feministische theologie, iets wat wel boeiend was, maar (voor mij) niet noodzakelijke. De tentoonstelling vond ik buitengewoon informatief.
Geerda M. Baars Utrecht (73)

Bijdrage naar aanleiding van de tentoonstelling 'Vrouwen voor het Voetlicht'.