Als kind groeide ik letterlijk op in de kerk. Mijn ouders deden de kosterij van de Christelijk Gereformeerde kerk in Utrecht en de kerk was mijn ‘speelterrein’. Ik preekte en doopte en mijn zusje met haar poppen heeft menig keer bij het doopvont gestaan. Je zou kunnen zeggen dat ik van kinds af aan het verlangen heb gehad om voorganger te worden en toch was het nooit een reële optie. Op mijn 42e ben ik mbo theologie gaan doen en ben nu kerkelijk werker in de PKN. Geen predikant, maar gelukkig kan ik er veel van mijn vroege roeping in vinden.
Ik hoop dat het preekconsent voor kerkelijk werkers weer normaal wordt ingevoerd. Dan komt alles uiteindelijk goed.