Iris Savelkouls
Door de tentoonstelling word ik me opnieuw bewust van mijn verlangen als kind: non worden. Maar dat kon niet, want ik was protestant. Dan eerst maar diploma’s halen, HBS, Kweekschool. Ik zag diakonessen uit Duitsland, Amerongen. Dat zou ik later gaan doen: in Amerongen intreden… Het liep zo anders. Nu ben ik bijna 53 jaar getrouwd. In het onderwijs en bij de catechese heel veel verhalen vertelt, veel liederen en psalmen gezongen met kinderen. Om dankbaar aan terug te denken! En onze oudste kleinzoon geeft een jaar van zijn leven om als vrijwilliger te werken in Ethiopië (project Solar-cooking).
“Wij zullen doen en wij zullen horen”.
Anonieme bijdrage, Vrouwen voor het Voetlicht