Selma
Vanuit mijn katholieke achtergrond zocht ik een taal die me een kader gaf m’n vrouwzijn te (her-)ontdekken. Inmiddels ben ik stadsheks, deel van de samenleving en priesteres van de goden. Tijdens mijn wijdingen draag ik praktische kleding die ik ook aan kan naar de supermarkt of het werk, schept een band met alledaags leven. Ik was aangenaam verrast dat Anniek Lenselink de klassieke zwarte toga niet draagt omdat het afstand tot de gemeente kan scheppen. Ik draag ook geen punthoed of groen gewaad. Poncho en sjaal, gewoon tegen de kou, al kan de goede observeerder/kijker symboliek herkennen. Oudere gebruiken en tradities zijn niet slechter dan nieuwe: nieuwe inzichten niet beter maar anders dan oudere: laten we naast elkaar gaan staan!
Bron: bijdrage tentoonstelling Vrouwen voor het Voetlicht 31 maart - 7 oktober 2012