Over levende boeken en levende objecten

Dagboek van de educator

9 december 2013

Dag Dagboek,

Het duurt nog wel even voordat het september is. Ik kan nog steeds spreken over ‘volgend jaar’. Gelukkig maar, want een ambitieus publieksplan bij de tentoonstelling over naastenliefde moet voor september tot leven worden gebracht. Wees gerust, ik zal je in deze eerste blog niet vermoeien met alle projecten in dit plan. We zullen elkaar nog vaak treffen.

dictafoon

De afgelopen maanden heb ik mij ontpopt tot interviewer. Gewapend met dictafoon – nou ja, een app die kan opnemen – sprak ik verschillende mensen die een verleden hebben met dakloosheid, verslaving en/of psychiatrische hulpverlening. Ik werk hierbij samen met Lilian Bos, coördinator bij Stichting de Tussenvoorziening. Zij heeft ooit het imagoproject opgezet. Het imagoproject biedt voorlichting over dak- en thuisloosheid en de achtergronden van cliënten in de hulpverlening. Ook wil ik hier Hilde Koelmans even noemen als partner. Zij is GGZ begeleider bij Stichting Beschermende Woonvormen en vanuit die rol betrokken bij het project de mensenbieb: een collectie levende boeken met zeer aangrijpende inhoud.

Indrukwekkende verhalen bereiken mijn dictafoon. Levensverhalen vol problemen, angst, onbegrip en eenzaamheid. Grote bewondering heb ik voor de wilskracht van de mensen die ik interview, voor al die mensen die hen een helpende hand hebben geboden en de manier waarop de vertellers nu anderen proberen te helpen.

Ik sprak bijvoorbeeld Al-Hamid die door een ontmoeting met Majoor Bosshardt besloot zijn leven om te gooien, Dolph die vier jaar lang op straat heeft gezworven en prachtig kan vertellen over al die mensen die hem hebben geholpen en Merel die door ADHD niet goed voor zichzelf kan zorgen. De verhalen beperken zich niet tot Nederland, via skype sprak ik de Peruaanse Alanya. Ooit zwierf ze op haar vijftiende dakloos in de Utrechtse binnenstad. Maar sinds twaalf jaar zet ze zich via haar Stichting Los Cachorros in voor straatkinderen in Peru.

Een aantal van de mensen die ik spreek, kun je vanaf september in levende lijve ontmoeten in de tentoonstelling over naastenliefde. Deze ‘levende objecten’ zullen op vaste dagen aanwezig zijn. Dus ja, het is maar goed dat het nog even duurt voordat het september is, want ik heb nog heel wat ‘levende objecten’ nodig om ervoor te zorgen dat we de tentoonstelling voor 5 maanden kunnen bemensen. Dus is er nog plek voor een oproepje? Ik weet het, ik beloofde het kort te houden... even snel dan.

Levende objecten gezocht! Ik zoek mensen die zich inzetten als vrijwilliger of mantelzorger of mensen die aan de andere kant van de zorg staan, zoals ex-dak- en thuislozen, vluchtelingen en ex-psychiatrisch patiënten, die bezoekers kunnen inspireren en confronteren. Lijkt het jou wat om minimaal 2 dagen per maand als ervaringsdeskundige mee te doen aan ons bijzondere tentoonstellingsproject? Stuur dan een email naar Marieke Wickham via m.wickham@catharijneconvent.nl

Oké, over en uit. Tot de volgende keer!

Marieke Wickham

Ps: Alle interviews werk ik uit en plaats ik op deze website. Je vindt ze onder verhalen.

Alle rechten voorbehouden