Over keukentafels en bankjes in het park

Vormgevers Marco en Marga spreken de komende maanden met diverse afdelingen in het museum om zo veel mogelijk informatie te verzamelen. Welke objecten moeten in een vitrine? Welke objecten zijn erg gevoelig voor licht? Deze informatie helpt hen om te komen tot een voorlopig ontwerp voor de tentoonstelling. Naast de wensen van de schilderijen en gebruiksvoorwerpen horen de vormgevers graag ook de ideeën van de 'levende objecten'. Op wat voor stoel zit jij het liefst als je een verhaal vertelt? Wat heb je nodig om je verhaal te vertellen? Moet het heel intiem zijn, of wil je juist in de spotlights? Tijdens een lunch presenteerden Marco en Marga aan 14 ervaringsdeskundigen verschillende soorten ‘zetels’ zoals: kerkbanken, betonnen traptreden, een keukentafel, een wachtkamer met tl-verlichting, een ronde tafel waarop van alles gebeurt, een bankje in het park.

Hartvormige kussentjes
Iedereen deelde vervolgens zijn of haar voorkeur en afkeer. Ook werden er nieuwe ideeën toegevoegd. Marjolein wil graag een biechtstoel en een intieme setting, Harold wil juist meerdere toehoorders. Dolph ziet zich wel aan de keukentafel zitten en Cora kiest voor de betonnen trap, maar dan wel met hartvormige kussentjes. Sascha praat graag terwijl ze iets doet, iets maakt. Annette kiest voor de kerkbanken, maar zit wel graag tegenover iemand in plaats van naast iemand. “Het is ook belangrijk dat we herkenbaar zijn als verhalenvertellers”, bracht Graas in. Nog meer stof tot nadenken voor de vormgevers.

Persoonlijk object
Alle ervaringsdeskundigen nemen straks in de tentoonstelling ook een object mee, of kiezen een museumobject dat hen helpt om hun verhaal te illustreren. Veel ideeën werden al gedeeld. Rob kiest voor twee schilderijen die hij heeft gekregen van een Turkse vluchteling die hij heeft geholpen. Mehdi zal de trui meenemen die hij droeg toen hij vluchtte uit Iran. Graas bestelde bij de vormgevers de ringen van Saturnus en hij neemt zelf nog een beeldje mee dat zijn verhaal illustreert dat iedereen hulpgever en hulpontvanger kan zijn. En Sascha gaat graag met een lege winkelwagen aan de slag. Genoeg ideeën en inspiratie voor de Maartse Hazen om verder te gaan met het ontwerp. Natuurlijk kunnen ze niet voor iedereen een persoonlijk hoekje maken in de tentoonstelling, want ik hoop straks ruim 50 verhalenvertellers in mijn poule te hebben. (Wie o wie sluit zich aan? ) Maar met genoeg variatie, komen we vast een heel eind!

Training
Ondertussen bedenk ik met trainer Victor Frederik een trainingsprogramma voor de ervaringsdeskundigen. Belangrijk is het onderdeel: hoe breek ik het ijs met de bezoeker? Met alleen herkenbaarheid zijn de verhalenvertellers er nog niet. Hoe benader je de bezoeker? Hoe trek je hem of haar over de drempel? De verhalen zijn zo divers, dat algemene vragen als: ‘kan ik u helpen?’ of ‘kunt u het vinden?’ niet werken. Wordt vervolgd!

Marieke Wickham