Ineke Kool
De langslopende student
Op mijn eerste werkdag, kwam er een jonge jongen binnen om een foldertje te bekijken over hoe het Museum Catharijneconvent zijn expositie promoot. Hij deed kunstacademie en was niet naar de expositie geweest. Musea waren volgens hem niet genoeg 'van de mensen, maar elitair’. Wie voelt zich eigenlijk verantwoordelijk voor de algemene ruimte? Zou kunst niet meer onderdeel moeten zijn van de maatschappij? Hij had een ruimte onder een brug wit geschilderd en exposeerde daar zijn kunst. Als zijn kunst kapot werd gemaakt, dan was het niet anders. Het was onderdeel van de maatschappij, van de algemene ruimte.
Ik wees hem erop dat vrijwilligerswerk zijn kunst dichter bij de mensen zou kunnen brengen. Zo zijn al jaren geleden de activiteitenbegeleiders bij De Boog, een activiteitencentrum voor mensen met psychiatrische problemen, ontslagen. Er wordt zogezegd 'cliënt gestuurd' gewerkt. Wat betekent dat de psychiatrische patiënten zelf de activiteiten verzorgen en geven. Nu zijn er veel mensen in psychiatrie met een passie voor kunst en zou deze jongen binnen zijn visie hier veel mee kunnen bereiken. Ook heb ik hem gewezen op Atelier Spat, waar mensen die dakloos zijn en/of mensen met psychiatrische problemen kunnen schilderen. Dit paste compleet binnen zijn visie en passie.
De hoogopgeleide
Vrijwilligerswerk moet in mijn opinie zowel degene die geholpen wordt als de helpende inspireren. Anders is het samenwerkingsverband snel over. En iedereen wordt door iets anders in zijn kern geraakt. Zo sprak ik een vrouw die universitair geschoold was en ook op dat niveau werkt. Ze wilde graag vrijwilligerswerk doen en dacht gelijk aan een maatjesproject. Toen ik doorvroeg bleek haar passie daar niet te liggen. Haar past eerder een bestuursfunctie in een non-profit organisatie. De vrouw begon vrolijk te worden en we hebben voor een aantal van dit soort vacatures gezocht. Het zou ook nog goed op haar cv staan.
Bij een andere hoogopgeleide vrouw, kwamen we er juist achter dat ze geen veeleisend vrijwilligerswerk wilde. Ze werkte in de zorg en wilde 'iets voor zichzelf doen en niet dicht op een doelgroep zitten'. Het idee van wilgen knotten en landschapsbeheer gaf haar veel rust. Dat was nu iets waar ze energie van zou krijgen in haar vrije tijd!
De 80-jarige
Ook loop je in dit werk tegen je eigen vooroordelen aan. Dit merkte ik toen er een vrouw binnenkwam van een jaar of 80 met haar demente man waarvoor ze zorgde. Ik durfde niet over vrijwilligerswerk te beginnen, dat leek me ongepast. Maar toen ze mijn functie hoorde zei ze dat ze zelf graag vrijwilligerswerk wilde doen! Ze wilde graag iets religieus en/of in winkeltje. Na twee vacatures te hebben gevonden die ongeveer voldeden aan haar wensen, zagen we een vacature voor een verkoopster in het winkeltje van Dom. Iemand die het druk heeft of veel zorg moet leveren kan het natuurlijk ook fijn vinden om even in het vrijwilligerswerk tot rust te komen.
De (ex)psychiatrisch patiënt
Vrijwilligerswerk kan ook dienen om mensen structuur te bieden. Bijvoorbeeld voor mensen die werkloos zijn of mensen met psychische problemen. Zo kwam een jonge vrouw binnen die gelijk begon te kletsen. Ze wilde ontzettend graag vrijwilligerswerk doen na zich ontworsteld te hebben aan de psychiatrie. Ze wilde via haar ervaring anderen helpen. Ze was erg initiatiefrijk en zocht naar structuur. Ik heb haar tijdens een tweede gesprek geholpen aan vrijwilligerswerk als ervaringsdeskundige.
De mensen die weten wat ze niet willen
Sommige mensen weten voornamelijk wat ze niet willen. Een jonge meldde mij: 'ik kan niets en ik hou niet van mensen'. Nu kun je voor iedereen wel iets passends vinden. Ik heb hem vacatures meegegeven bij dierenasiels in zijn woonplaats.
Vrijwilligerswerk kan ook helpen om aan je cv te werken en een nieuwe richting te ontdekken. Zelf ben ik bijvoorbeeld afgestudeerd in organische chemie. Door omstandigheden ben ik eerst vrijwilligerswerk gaan doen. Naast dit vrijwilligerswerk doe ik ook vrijwilligerswerk voor de Organisatie voor Duurzame Energie. Door dit vrijwilligerswerk heb ik een passie voor duurzaamheid en de mogelijkheden daarvan ontwikkeld. Met mijn technische opleiding zijn er in deze wereld zeker mogelijkheden en door mijn vrijwilligerswerk bouw ik ook een netwerk op.
De mensen met zorgen
Maar wat zeg ik nu tegen de mensen die zich zorgen maken over de participatiemaatschappij? Ik kan uiteraard de zorgen niet wegnemen, want ook ik heb die. Maar ik vind het mooi wat een vrouw van boven de 90 tegen mij zei. Ze kwam uit de tijd dat de participatiemaatschappij nog praktijk was. En wat haar opviel was dat het zorgen voor elkaar zorgde voor meer samenhang in de maatschappij. En als ik zie hoeveel mensen er voor anderen zorgen als mantelzorger of vrijwilliger, dan zie ik ook hoe verantwoordelijk we ons ook in deze tijd voor elkaar voelen. We moeten het nu met elkaar gaan doen en die buurman is wél je verantwoordelijkheid. Ondanks mijn blijvende zorgen, had ik het zo nog niet bekeken.
Meer weten over het inspiratiehuisje? Klik hier