Bij de Aloysiuskerk stond tot een aantal jaren terug buiten naast de kerk in een soort hoger gelegen tuintje een grote kerststal. Ik ging altijd kijken met mijn kinderen. Mijn dochter vond dat prachtig. Ik tilde haar dan op en zette haar op het muurtje van het hoger gelegen tuintje. Op een keer kon zij de verleiding niet weerstaan en is naar de kerststal gegaan om het kindje Jezus aan te raken ( wat natuurlijk niet was toegestaan). Inmiddels staat de stal nog alleen in de kerk.
Wij hadden thuis een eenvoudig kerststalletje met een rieten dak. Wij mochten als kinderen elke dag de drie koningen een stapje dichterbij zetten tot dat zij op 6 januari bij de stal waren. Ook daar was het kindje Jezus wel eens verdwenen.
Heel fascinerend waren altijd de echte kaarsjes in de kerstboom. Voor de zekerheid altijd een jammer water er naast.