Wandelen voor Moeder Aarde

De wonderlijke wereld rond Drakestein en Soestdijk
Een even indrukwekkende ervaring heb ik meegemaakt in de Lage Vuursche bossen. Het duurt even voordat ik de productiebossen achter me gelaten heb. Maar opeens is het er: een open plek in het beukenbos. Omringd met berken. Ik krijg een vlinderend gevoel. Ik voel me licht als een fee. Spontaan krijg ik fantasieën over elfjes en bosnimfen. Het is iets magisch. Ik stap ik in een andere wereld. Ik voel me een Alice in Wonderland. Dit duurt even, maar wel fijn om te ervaren. Even later zie ik een rijtje statige, oude beuken. De oudste met de meeste knoesten trekt mijn meeste aandacht. Ik krijg immens respect. En opeens was er een soort uitwisseling. Feitelijk kan ik niet beschrijven wat er gebeurde, maar ik voel wel een enorme kracht. Met een open hart loop ik verder. Zelfs de monotone productiebossen, alleen maar rijtjes sparren zonder onderbegroeiing, zie ik nu met andere ogen.

Verderop kom ik in het natuurgebied de Stulp. Een open heide landschap met berken en runderen. De heide staat vol in bloei en dat is een prachtig gezicht. Ik ervaar intense rust en ruimte. Mede door het wijdse uitzicht. Even later heb ik een leuk gesprek met een vrouw die al 50 jaar in de buurt woont. Zij vertelt dat ze vroeger Beatrix regelmatig zag lopen van Drakensteyn naar Paleis Soestdijk. Even een kopje koffie halen bij haar moeder? Ik weet niet wat ik wonderbaarlijker zou vinden op mijn boswandeling. Het echt concreet zien van een bosnimf of onze koningin in haar boskloffie. In ieder geval weet ik nu wel, dat ik de wonderlijke wereld rond Drakestein en Soestdijk in mijn wandeltochten opneem.