2 jaar heb ik voor iemand die manisch depressief was en zich na de dood van haar man en een aansluitende periode van vrijheidsbeleving en initiatieven plots volledig ging isoleren.
Boodschappen gedaan. 1 x per week met een vast boodschappenlijstje met kant-en-klaar-maaltijd (steeds dezelfde), rol toiletpapier en snoep. Haar verwarming deed het niet, dus ook geen warm water en bij de boodschappen nooit een hygiënisch product, noch persoonlijk, noch voor de was/het interieur. Na een suïcidepoging is zij aan een periode van roekeloos leven begonnen met schulden etc. Zij leeft nog, maar daar is alles mee gezegd!
Ze leeft nog
De auteur heeft twee jaar boodschappen gedaan voor een vrouw met wie het na de dood van haar man bergafwaarts ging. Een schrijnend verhaal. Dit verhaal is geschreven op de Verhalenzolder van de tentoonstelling 'Ik geef om jou!'.