Vroeger trokken mijn vader en ik er dagen voor uit om samen kerstkaarten te maken. Mijn vader bracht karton mee van zijn werk waar we kaarten van sneden en vouwden. We gebruikten kaarten die we in de vorige jaren ontvangen hadden om leuke plaatjes van uit te knippen en natuurlijk ook om inspiratie op te doen. De hobbykit werd elk jaar uitgebreid met sjablonen, stickers, glitters, ponsen, gouden en zilveren pennen een andere knutselspulletjes. Als alle kaarten klaar waren moest er uitgekozen welke kaart naar wie toe gestuurd moest worden, dat was ook nog wel aardig wat werk.
We probeerden de kaarten zoveel mogelijk een leuke tekst te geven, zodat hij nog wat specialer werd. Dit resulteerde er echter wel in dat sommige volledig beschreven waren. Het was altijd ontzettend leuk dat als je bij iemand op bezoek kwam je je kaart zo terug kon vinden tussen de rest. Of iedereen het echter leuk vond om de kaarten te ontvangen weet ik niet, sommige kaarten kwamen waarschijnlijk aan in een envelop die onder de glitter zat aan, omdat het met die kleine potjes nog wel eens misging.
Ondanks dat het veel werk was, was het ontzettend gezellig om hier samen mee bezig te zijn. Omdat het erg tijdrovend was kwam er uiteindelijk een einde aan. Ik heb nog een jaar de traditie weer geprobeerd op te pikken toen ik met een gebroken been thuis zat, maar in je eentje is het maken van kerstkaarten duidelijk een stuk minder gezellig!