Maria is voor mij vanaf het allereerste begin van mijn leven… een moeder geweest. Eigen moeder eerst… maar eigenlijk bijna direct daarna Maria. Altijd als er problemen waren, of moeilijkheden of ook gewoon zomaar… dan ging ik naar Maria in een kerk, waar dan ook… Toen mijn verkering uit was... was mijn eerste vlucht niet naar mijn eigen moeder, maar naar Maria. En ik heb gevraagd of het alstublieft weer goed zou kunnen komen en kijk! Na drie maanden ging de verkering weer aan en was ik heel blij en dankbaar.
En nu ga ik iedere zondag naar de kerk en ik zit vlakbij het Mariabeeld en het geeft me rust. Er zijn best al veel mensen doodgegaan, daarvoor heb ik heel erg veel gebeden, maar ik vertrouw erop dat het de goede weg is zoals het gegaan is. En wat schetst mijn verbazing? In mijn allereerste kerk hing een prachtig icoon van Maria, deze kerk is helaas verdwenen… en ik kwam een ochtend in mijn eigen kerk waar ik nu steeds heen ga en daar hing de icoon waar ik zo vaak voor gebeden heb. Ik was... ontroerd en nu ga ik nog heel vaak naar de kerk en bid tot Maria, want ik vertrouw haar.
Transcriptie: Annemieke Dannenberg