Op mijn zestiende zat ik in een pleeggezin voor een paar weken. Ik zou er permanent geplaatst worden, maar het was een erg slecht pleeggezin. Iedereen wist het maar er was niks anders. Na drie jaar geen contact te hebben gehad met mijn moeder, belde ik haar en vroeg om hulp. Op de dag van de permanente plaatsing werd ik gebeld door haar dat ze een gezin had gevonden. Het is een erg liefdevol gezin en achteraf heb ik gehoord dat ze op retraite was. Ze heeft daar met een groep mensen voor me gebeden en de organisatoren aangesproken. Deze wildvreemde mensen hebben mij uit het niets, zonder mij te kennen, opgenomen.