2007 was het jaar dat ik mijn camino naar Santiago samen met mijn zus Hanneke wilde gaan lopen.
1997 werd mijn oudste zoon ernstig psychisch ziek,daarop volgde tien zware jaren van veel verdriet.Dierbare familie leden op jonge leeftijd moeten verliezen grijpt je.
Daarom wilde ik mijn camino in dat jaar lopen, afsluiten en opnieuw positief verder gaan met het leven.
Als eer betoon voor hen die het leven door ziekte niet meer aankonden en een betere toekomst voor mijn zieke zoon hij heeft het zwaar dus mijn tocht mocht voor mij dan ook zwaar zijn.
4 september 2007
Om acht uur zou er een pelgrimsmis zijn in dat kleine dorpje La Faba voor de pelgrims die er die dag na een zeer zware lange klim en warme dag waren aangekomen. Hopelijk mocht ik deze mis mee maken maar ieder moment kon mijn telefoon gaan dat er een nieuw kleinkind was geboren en dat ging op dat moment voor.
En dan om kwart voor acht ging mijn mobile,mijn jongste zoon zij we hebben een zoon en noemen hem Roman.Wat een vreugde!!
Op dat moment kwam er een pater aan gelopen voor de misviering ik vertelde hem het voor mij bijzondere nieuws. Om acht uur zaten we in dat kleine kapelletje met ongeveer 25 pelgrims.De pater vroeg mij naar voren te komen en vertelde de andere pelgrims dat er net een kindje was geboren.
Ik mocht toen een olielampje aansteken dat op het altaar stond,een wens doen voor het nieuwe leven, mijn kleinzoon!! En het daarna aan de persoon op de eerste bank geven en doorgeven en dat allen een wens mochten doen voor het nieuwe kindje.
Na de mis hebben mijn zus en ik ons even terug getrokken om deze bijzondere dienst te verwerken.
Zover weg van huis en toch zo dicht bij!
Een kindje net geboren en zoveel goeds over hem laten komen, wat een prachtige beloning na die zware jaren.
Het was de mooiste beleving van mijn tocht!!! en maakte mijn pelgrims reis zo bijzonder.
Uijlenhoed van Leusden