Als het ging, liep mevrouw nog kleine stukjes met een rollator. Dat hoopten we nog even zo te kunnen houden.
Ik zette die ochtend de rollator bij haar bed, het was nog vroeg. Mevrouw sliep, of toch niet? Ik liep naar haar toe en riep zachtjes haar naam. Geen reactie. Nog maar eens proberen. Verdorie, het was al zo druk, ik werd er even wat kriebelig van!
Mevrouw sliep helemaal niet, zij hield alleen haar ogen dicht. Ze wilde mij niet zien en die rollator al helemáál niet. Maar dat had ik op dat moment niet door. Ze deed haar ogen open, keek naar mij en zei niets. Maar wat ik zag was boosheid, veel boosheid en nog veel meer verdriet.
Die rollator was voor haar het symbool geworden van haar niet gewilde, niet geaccepteerde afhankelijkheid. Ze begon zachtjes te huilen, haar handen werden vuisten. Ik ben stilletjes boven op die rollator gaan zitten, en pakte haar samengeknepen handen. Ik wist even niet wat ik nu moest doen. Iets troostends zeggen of juist niet? Ik koos voor het laatste en zei niets……Wat zou ik dan ook moeten zeggen? Opeens ging de deur open, ik werd gezocht, het was toch zo druk? Waar of ik mee bezig was…
Ik keek nogmaals naar mevrouw de Groot. Ze huilde niet meer, keek terug en zei “ga maar, maar dank je wel dat je er éven, héél even was voor mij en niets hebt gezegd.” Ik liep haar kamer uit, de rollator stond nog voor haar bed…
Levend object
Om de persoonlijke verhalen nog dichterbij te brengen krijg je in de tentoonstelling Ik geef om jou! de mogelijkheid om op zaal in gesprek te gaan met ‘levende objecten’. Kom vanaf 13 september naar Helga of een van de andere ervaringsdeskundigen.
Maak hier kennis met de andere levende objecten.