Elke vrijdagmiddag ontfermt Maud zich over Evert Jan (7 jaar) en Hessel (5 jaar). De twee broertjes kunnen eigenlijk geen moment alleen gelaten worden. Het zijn echte handenbindertjes en hun moeder is dan ook maar wat blij dat Maud af en toe de zorg overneemt. Als Maud met de jongens gaat knutselen, puzzelen of buiten spelen, heeft zij even de tijd om wat aan het huishouden te doen.
Groot compliment
"De twee jongens hebben veel structuur nodig", vertelt Maud. "Je moet constant alert zijn en heel duidelijk aangeven wat mag en wat niet." Het oppassen blijkt Maud erg goed af te gaan, terwijl dit beslist geen makkelijke klus is. "In het begin vond ik het wel moeilijk. Vooral als de moeder erbij was. Dan wist ik bijvoorbeeld niet altijd wanneer ik kon ingrijpen of het aan de moeder moest overlaten. Maar ik leer hier snel. Heel prettig is, dat ik altijd alles met mijn eigen moeder kan bespreken. Zij is logopedist en werkt zelf ook met groepen kinderen. Daarnaast had ik in het begin ook regelmatig contact met Yvonne.
Inmiddels pas ik ook op de jongens als de ouders er niet zijn. Dan eet ik met ze en breng ik ze naar bed. Ik vind het een groot compliment dat de ouders mij dat volledig toevertrouwen."
Paplepel
De liefde voor kinderen is Maud met de paplepel in gegoten. "Van jongst af aan ging ik met mijn broertje en zusje een paar keer per week naar een oppasmoeder in de buurt. Daar waren vaak ook andere kinderen. "Ik denk dat ik daar geleerd heb om voor andere kinderen te zorgen. Ik vind dit zo leuk om te doen, dat ik heb besloten om na mijn Vwo-diploma pedagogiek te gaan studeren.
Regiocoördinator Yvonne Sieben is vol lof over het functioneren van Maud. "Ze toont een geweldige inzet en houdt zich heel goed staande bij deze drukke mannetjes. Ze heeft echt talent hiervoor en ik hoop dat we haar nog lang kunnen inzetten als vrijwilliger." Wat Maud betreft wel. "Ik word zelf altijd heel blij van dit werk. Als de kinderen dan ook nog laten merken dat ze het leuk vinden dat ik er ben, dan is mijn dag weer goed!"